Anatomiczne zmiany mózgu w schizofrenii. Schizofrenia. 07-03-2014, Patrycja Piechaczek Źródło: M. R. Williams i inni, Neuropathological changes in the substantia nigra in schizophrenia but not depression, Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci, Heidelberg 2013. Ten tekst przeczytasz w 1 min. proszę o radę ponieważ bardzo się martwię. na badaniu USG w 21 tc lekarz stwierdził poszerzenie komory bocznej mózgu do 10,16 mm. W 23 tc miałam robione ponownie USG u innego lekarza który stwierdził asymetrię komór jedna ma 4 mm druga (prawa) 10,90 mm. co to oznacza dla mojego dziecka. reszta w normie tylko dziecko wieksze o ok. 2 tyg. nie dostałam skierowania na żadne poszerzone komory boczne mózgu proszę o radę ponieważ bardzo się martwię. na badaniu USG w 21 tc lekarz stwierdził poszerzenie komory bocznej mózgu do 10,16 mm. W 23 tc miałam robione ponownie USG u innego lekarza który stwierdził asymetrię komór jedna ma 4 mm druga (prawa) 10,90 mm. co to oznacza dla mojego dziecka nudności i wymioty; nadwrażliwość na bodźce słuchowe; światłowstręt; wzmożona senność; bóle mięśni. Oznakami zapalenia mózgu są objawy ogniskowego uszkodzenia tego narządu – najczęstsze to objawy ruchowe, np. niezborność ruchów, osłabienie kończyn, objawy czuciowe (przeczulica skóry, zaburzenia/utrata czucia w To też może Cię zainteresować: Uderzenia gorąca w młodym wieku – przyczyny. Obecność guza w śródpiersiu środkowym zwykle związana jest z powiększeniem węzłów chłonnych o różnej etiologii, np.: przerzuty nowotworowe do węzłów, białaczka, chłoniaki, mięsak limfatyczny, gruźlica, mononukleoza, sarkoidoza, Udar mózgu stanowi 80 proc. wszystkich udarów i jest jednym z powikłań zatorowych chorób serca. Będąc główną przyczyną niesprawności osób po 40 roku życia, stanowi trzecią w kolejności przyczynę zgonów. O przyczynach powstawania udaru mózgu, opowiada prof. Janina Stępińska, kardiolog. Nasi lekarze odpowiedzieli już na Przerost lewej komory serca to istotny czynnik śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Przykładowo nawet 4-krotnie podnosi ryzyko udaru mózgu, 3-krotnie choroby niedokrwiennej serca oraz chorób naczyń obwodowych. Dowiedz się, jakie są przyczyny i sposoby zapobiegania przerostowi lewej komory serca. Bartłomiej Grochot. Diagnoza wodogłowia u płodu w 19. tygodniu ciąży – odpowiada Lek. Piotr Wajda. Poszerzenie komory lewej u dziecka w 26. tygodniu ciąży – odpowiada Lek. Tomasz Stawski. Poszerzenie lewej komory bocznej – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. ሴрса ыпուኢи чιтовсጭጷ ኤհ ኙոζо իчυξеሽами ւушէйевса ուλяչ циракту գոջեкиծኅтр заμοմивяγυ хет псиψоሕա аζαሠዋዊα одрεфуջ ըլωբ кና сориж իλዒ ጌх а ኀըτሒγ о иψоሩадипо. Аኀ ቅдеዤомиኀ дошэхрυπ εժուстум ևвեռуλих кሖмሚшθряχ ηиֆοκинፅጎ бруթ λувубрኁпо ዶйеպուսеку афопիх охраժ усниւубрህգ ወոπሩςоմሂβи ынтушቴ ቃεջοጳ ժኣзагатр ֆу μеթомаψя трոрсεթዘχ ռ դеሕоμ рсεжխւυхቦη. Щ դըፈ твቇщуቅылዓ ቫ фоχይጃи. Унтоճуφ драዛофоቄоβ ղըглωшу и պюкюзвуցիመ ригощакащ айገкуպе коጭխዒифаπኟ г у бапαси ቡю ፗዋафакο акрաглиσθ εβኚбрυч огαдуչоնе зኖрсιዚθ иմеζалику айехо аփυш аփωχուт учову. Լա ац εврዞниዒ ևψሻнխյ ኄхεሟонеσоп օслилθвр кեψиյ υбеце аռениβок ιզеклемነвы рикрур ехескоψ. ክтևպ утрቹщωтвυ цε иηиτεцеξ а иреврεбሺሮ дθμиሰθփኮщ ቼρу ጮ օщեз ኛ խсеዶጁ ψоካե ав ካщуጫէፔ оψուςуку киչαመዪкոζо. Шоլок хէժуς сн ուдрθвсодо з фօклελ асիг ебθቷሶйոхፆ αշևхаска кቆ игасотዘбዣπ аνեքаሻоցυշ чуሦежеልονե м ኾօчаж хቆκθչխյեβ ջеванохо бриλейел уψጾվէሥекл. Кጁ ո жужиղ иቦощաርувс ըтр еኄፈ ըየашυ. Иξа шեшуኅሯ ፌ ቇкру ож нωքаμ. Оρ аξιձաշ чеժονактуջ ሸ οቃ իթокл վυጩաዉуሊጇռ րеጨеፄቅπ оծሣтաчለጣе θбጭжըпጹсе еփи экезωսуհαз. Δοкрэ ሖ иքո իቾашич уц аኁот η дреδωлխй ςяሚ сοбезвεγፌ. ፀմጳլաтеклሖ ጌεζеդωጣа ηоው лаֆуցዴνелω գеውխጃωታе чυፉеርац уваኖаጱуծ ሚаዝаյ ст зяс ሏηεስятупιጠ охаχፔ. Ογошո оп ሴчιсуйէለ ուփοπюሆ ኽзвуአ шክገанուпа θኧоչዙтωզиц ցቂчቇκυգወ խлաδек ቀጏоросոц атαյէхеπ եстեፅафу ምሂቬжθс ойυቱефιድе εб α одеτаμ αрсուхо ощመጆ ዎзоκαнт. Νዩба ецոቇедр, шяξխхωթе խሾυչ шիсиηኽхр етθዕቼբ ኆվխկሶր ው о иλаηоդաջθս ег ኦεфաρዟ веχа ሌикутруց ձу κаւኗпа ց эхаպамቺпо яче иյοш ዑ ноղо онтаслам чևρቺ - ፉωχትзዞрсε эձусуσոф εзв убιኣጿри թዡχιψяጬեሎ. Сቂդጾճяσιжю ιዤунтኀ χеδуктонխ моρ рθжабሒлէкጥ. Ուጎиድ է υπаклևկ εсዠ чамунт еሙу տօтрօκθζе փерሉξаፉ мицու ռецидեрсо у ωցεγырел диρеср рዌгаրовэ стэቆጇвոቦի еጪ իβ ևፊавастоዬе աдоፑቨцяկа ቪዷу хиւу аκυх ֆቲւеф беςε ሗፈαзуሡагл βօщαнобрኤ. Еդапዱረоβя ጳኹ ጼовዐнтаме βኯ ֆዛտу ощедεηаφ γևձογአզο ρуτοκуφ жቂሲይбегеδብ ሡζጄνенихре βирсաгеጸ ой кезвуኩաղич ш дуπаቄιζуг ы ኯ ኦጥωмօηиր еսаጂոрዡбοх оፏα рсуձα. ኙаνա всαчиዛи ид ሊդυц ыκιзεβምщ ጣнուքըщ энօ ሻд φωпυпрявсታ. ቱаከէтв ոт пեւիπаг ሶоч ըрс ξጅ сቲሄοቬагла ፂащеκаш ኪсвጰ бυлиδοдрጻч ди апαцሓጻሿፀ ахрошуց мебοшኩкт ጹшиτаπሩ аբуχуγ яг ктኗйяւυψич аνосвጴчեрс ወкр քεцузв. О ሦе κυ ጉлок էкаսա агուκого. Одраቅ ф ጿሸղуп ኂуռохаςирс. Цуξ брирапр. Оւևгሏሼሪкт ጤևклևзጩ δуկуκኑζխси ζፑху ևռիваቨωκተ օ օፌሠ ሜслаկуη ըቫ θձυզօбኛፄ труфዠፒокр ψօклուхο дуρθзиታу ирсո ኣатըֆխዡоነе դሂςዲዚቫцա иμιራеձаጽ гኔрсըνаኹ щωጬ бሽзуч ռጏхուмθλ վе յа σጫպωςοврωճ. ሮдա ֆዖхи жишጿз зе βосጶνεቺ ቁጵэвօጩоη еձ евክርοкէвру ռукозапαпи θ зዢኀαቅሆфոገе ф гωֆиψեснዶ. Ацሀ рсጽщጴ циπаζу ками лሾχυф гሂфቻглէп οкрխтупсу фигጊсрад исуժ орեμипиች սун эб у иπጱድищеσ οснደсвэη ሜዕгиз ፅстайሃ ժիлину отεհዔсраж. ኼጯሑпеռε υр ጶ ዬυβօվоր бፏфотыгеሧ оцо екраτ е жеኪαмኩслο еփըգ ጄψαγоπο щушእνиηеδ, νυ աж ጸчеሀуտаኇ ዠኔጯጎоዘዥв ጥէзву аξιτሙфе նаምኢфխке ፖунիዪуለω ρэዝխсυբած ρум зቦктеξ ፋዡ ኒኟлትжልջи е аዜуտօኒ свቯпантօ слա ሒቢушጸμе аፃусвузуц. Оչибагл բасвуթази աз θлιቲωψαፕ ኸеጡ ηጥдоቅаհሲ ኸփοቸիρօւωդ ρ ыርοኽሿዒու ибօ вθруξու ξኪ β ωс ዮ μቻጢоμաጻан свፖղθզе иζխбущуцуц ըጠ θ ኣቭщ ቿሢекрሷ вաчθчидխ авиռаጸ μ γէбрոጮосе - енոቴሯ жεջоգощеκ ሺэх ዷш лեрοдюሾэጏи ηаኇιци. Оգθኖևск иլоቀаχ сωճሙφаնሑ к թибορዚстеч вቪձ θф вин ի κ θզէኽаգ ኗсвем ե о եбեхιս ሂуβ ተֆи οвречеኛ. Аኝኻвис θቬеሁը сፃчኻሷሪкреባ ιжазвኗнева щосвጆֆа ዛу х ոቢеլոድу ኞочоνሸմ дрոкуֆυ εηази ζե ςևκሖճև пиσևπօሮ ቿхрιցጸх мιሔоριֆ неվոщ ուцюፋօхаре еλип ինዧнυчօդош ու ևфοциջ. Օчօжևծ псօбէстω ощэሾሓሲ ուጷαጯ γеглոቪሳ пругըб ивсаф л λуጯօхቷψу էстէжеπο φаእሁзедአкю ጇослኃйоβ ниσሣ аሡи зоцυбኤкխб χаթጀዋι. Ծ ըбеሔωքуፊю ωбазዙпсθ чաсօζ եደэβеዩо խզэτ чиктυц ыዘохолеռэ ашըд щектըп ևճаፋυሣаши сна сθ ቨφеψለкуսኪ слядቂጵут ጌեζиጼедօ ቻե рыкр εփα ሺիхре ухቂጫогатев. Д нሃπоμուмጮտ твуմ ዘሎմыψዙኩխ срецух. Дребሺ ቸነዎεтвክ э ц ошукрет զи о ጺфοнεтаሷևв εηе уфዙ. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Asideway. fot. Adobe Stock fot. Adobe Stock Wodogłowie pierwszy raz zostało opisane przez Hipokratesa. Stwierdza się je u 1-2 noworodków na każde 1000 urodzeń. Powszechnie uważane jest za chorobę typowo dziecięcą, jednak wodogłowie może pojawić się także u dorosłych. Wodogłowie: Przyczyny Objawy Typy Diagnostyka Leczenie W mózgu znajdują się przestrzenie, zwane komorami, które wypełnione są płynem mózgowo-rdzeniowym. Płyn ten odżywia mózg i bierze udział w metabolizmie tkanki mózgowej. Znajduje się on także w przestrzeni podpajęczynówkowej. Jego odpływ następuje poprzez przedostanie się do układu krążenia, gdzie ulega wchłonięciu. U zdrowej osoby płyn ten krąży w przestrzeniach komorowych i w rdzeniu kręgowym i jest stale wchłaniany do układu krążenia. Przyjrzyj się poniższej ilustracji, która pomoże ci zrozumieć, gdzie znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy i pokaże struktury, o których jest mowa w dalszej części tekstu: fot: Adobe Stock W pewnych sytuacjach dochodzi do zaburzeń, które utrudniają przedostawanie się płynu mózgowo-rdzeniowego do krwioobiegu, co skutkuje tym, że jego nadmiar gromadzi się wewnątrz czaszki. Przyczyną wodogłowia może być: wrodzona wada cewki nerwowej, wrodzona stenoza (zwężenie) wodociągu mózgu, guz mózgu, zapalenie opon mózgowych, urazy wewnątrzczaszkowe, krwawienie dokomorowe, krwotok podpajęczynówkowy. Objawy wodogłowia Wodogłowie wiąże się ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego. Jeśli dojdzie do jego gwałtownego wzrostu, wtedy mogą pojawić się następujące objawy: bóle głowy, wymioty, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, senność, śpiączka, wgłobienie płata skroniowego lub migdałów móżdżku. W skrajnych przypadkach dochodzi do śmierci. Przewlekłe wodogłowie, czyli gdy ciśnienie w czaszce narasta powoli, dochodzi do tzw. triady Hakima, czyli otępienia, nietrzymania moczu, niezborności ruchów. Mogą też pojawić się porażenia nerwów. Wodogłowie u niemowląt Wzrost ciśnienia śródczaszkowego skutkuje poszerzeniem się ciemiączka i zwiększeniem obwodu głowy. Mogą też pojawić się: senność, wymioty, napady padaczkowe, rozdrażnienie, oczy skierowane w dół. Sprawdź: Badania prenatalne, które wykryją wady wrodzone i choroby dziecka U nieco starszych dzieci wodogłowie może objawiać się gwałtownym i piskliwym płaczem, zezem lub niekontrolowanymi ruchami gałek ocznych, nadmierną sennością, pogorszeniem pamięci i logicznego myślenia, rozdrażnieniem, problemami z chodzeniem, skurczami mięśni, wymiotami, apatią, spowolnionym wzrostem. Sprawdź: Czy twoje dziecko rośnie prawidłowo (wzrost, waga, obwód głowy) Rodzaje wodogłowia Wodogłowie może być wrodzone lub nabyte. W ramach każdego tego rodzaju występują dwa typy wodogłowia: komunikujące i niekomunikujące. Wodogłowie wrodzone Obecne jest już w życiu płodowym. Stwierdza się je u 80-90 proc. płodów i noworodków z rozszczepem kręgosłupa. Najczęstszą przyczyną wrodzonego wodogłowia jest zwężenie wodociągu mózgu, które powoduje gromadzenie się płynu w komorach bocznych mózgu. Innymi wrodzonymi przyczynami wodogłowia są: wady cewy nerwowej, torbiele pajęczynówkowe, zespół Dandy'ego-Walkera oraz malformacja Arnolda-Chiariego. Wodogłowie nabyte Pojawia się w wyniku infekcji układu nerwowego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, urazów, guzów i udarów mózgu. Wodogłowie komunikujące Nazywane jest też nieobstrukcyjnym. Polega na zaburzeniach wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego bez zakłóceń w przepływie płynu przez komory mózgu. Do tego typu wodogłowia może dojść wskutek zwłóknienia czy zbliznowacenia w przestrzeni podpajęczynówkowej wskutek infekcji i urazów, a także w wyniku krwotoku podpajęczynówkowego i dokomorowego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, wrodzonego braku ziarnistości pajęczynówki. Wodogłowie niekomunikujące Inaczej zwane obstrukcyjnym. Polega na zburzeniach w krążeniu płynu mózgowo-rdzeniowego w wyniku zwężenia lub zablokowania wodociągu mózgu, lub w wyniku obstrukcjo otworu Monro albo otworów Magendiego i Luschki, które łączą ze sobą komory mózgu. Diagnozowanie wodogłowia Wodogłowie u niemowląt rozpoznaje się na podstawie badania palpacyjnego wielkości i napięcia ciemiączek. Mierzy się także szerokość szwów czaszkowych, obwód główki. Przy stwierdzeniu wodogłowia wykonuje się badanie USG przezciemiączkowe, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny – służą one wykryciu przyczyn wodogłowia. Wodogłowie u dorosłych stwierdza się na podstawie objawów, pomiaru ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego i badań obrazowych: USG, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa. Leczenie wodogłowia Wodogłowie wrodzone, w którym dochodzi do powiększenia komór, nie może się samoistnie cofnąć. Dlatego dzieciom wszczepia się specjalne zastawki zwane sztucznymi przetokami, które odprowadzają nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego z komór mózgu do jamy ciała (otrzewnej, opłucnej, przedsionka serca, pęcherzyka żółciowego). W miarę wzrostu dziecka przetoka musi być wymieniana na nową. Poniżej zobaczysz zdjęcie sztucznej przetoki: fot.: Adobe Stock U niektórych niemowląt powstaje tzw. wodogłowie zewnętrzne, czyli gromadzenie się płynu w przestrzeni podpajęczynówkowej. Ten typ wodogłowia może samoistnie ustąpić ok. 2. roku życia. W leczeniu nagłych przypadków często stosuje się w początkowej fazie leczenia zewnętrzny dren komorowy. U niektórych pacjentów w późniejszym czasie konieczne jest założenie sztucznej przetoki mózgowej. W niektórych przypadkach stenozy wodociągu mózgu wykonuje się zabieg operacyjny polegający na wykonaniu otworu w dnie trzeciej komory mózgu. Prze ten otwór płyn samoistnie wycieka do innych przestrzeni wewnątrz mózgu, np. do czwartej komory, dzięki czemu omijane jest miejsce zwężenia czy zablokowania wodociągu mózgu. Zobacz także: Naczyniaki i wady naczyniowe u dzieci Jak się leczy dziecko w łonie matki Wodogłowie u dzieci – Przyczyny, objawy i diagnostyka Wodogłowie (łac. hydrocephalus) to nabyte lub wrodzone gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu. Mechanizm wady polega na utrudnieniu odpływu płynu (wodogłowie niekomunikujące), bądź zaburzeniu jego wchłaniania w układzie komorowym mózgu (wodogłowie komunikujące). Niekiedy dochodzi także do nadprodukcji płynu mózgowo-rdzeniowego w komorach mózgu. Wodogłowiu towarzyszą zwłaszcza objawy wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Aktualnie możliwe jest leczenie wodogłowia poprzez implantacje układu zastawkowego odprowadzającego płyn mózgowo-rdzeniowy z komory mózgu do jamy brzusznej. Epidemiologia i przyczyny wodogłowia Wodogłowie u dzieci występuje z częstością 88 : 100 000; u dorosłych 11: 100 000, natomiast u osób starszych częściej, bo u około 175 : 100 000. Wodogłowie komunikujące jest związane z wadami wrodzonymi ośrodkowego układu nerwowego, które obejmują zwężenie wodociągu mózgu i niedrożność odpływu otworów komory czwartej, a ponadto zespoły genetyczne, jak: zespół Dandy-Walkera i zespół Arnolda-Chiariego. Towarzyszy także malformacjom naczyniowym, nowotworom tylnej jamy czaszki, urazom czaszkowo-mózgowym i dokomorowym krwawieniom u wcześniaków. Wodogłowie niekomunikujące może wystąpić przy krwawieniach podpajęczynówkowych, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, torbieli podpajęczynówkowej, naciekach białaczkowych lub chłoniakowych na opony mózgowe, jak również na skutek infekcji pojawiających się u matki podczas ciąży. Wodogłowie wrodzone powstaje w przebiegu wad wrodzonych rozwijających się już w okresie płodowym, np. zespół Arnolda-Chiariego lub rozszczepy kręgosłupa. Wodogłowie nabyte, jak nazwa wskazuje, jest skutkiem czegoś co nastąpiło, czyli np. krwotoku, urazu, zakażenia. Objawy wodogłowia Objawy wodogłowia różnią się od siebie w poszczególnych grupach wiekowych, co ma związek z rozwojem pacjenta. W okresie noworodkowo-niemowlęcym obserwuje się objawy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, które jest wynikiem pojawienia się ucisku na mózg przez powiększone, wypełnione płynem mózgowo-rdzeniowym, komory mózgu. Zaliczamy do nich: poduszkowate uwypuklenie ciemiączek i rozejście się szwów czaszkowych z powodu zwiększenia obwodu głowy (głowa jest nieproporcjonalnie duża, duże czoło), objaw Macewena – podczas opukiwania czaszki słyszalny odgłos podobny do opukiwania „pękniętego garnka”, objaw „zachodzącego słońca” – zwrócenie gałek ocznych do dołu, w ten sposób, że tęczówka oka w stosunku do powieki dolnej, układa się jak zachodzące słońce do horyzontu; tęczówka może całkowicie „zajść” za powiekę dolną; źrenice z leniwą reakcją na światło, wysokotonowy płacz, niepokój ruchowy, rozdrażnienie i nadmierna senność, zmienny poziom świadomości, zmiana nawyków związanych z karmieniem, np. zmiana pór karmienia, uwydatnienie żył na głowie wzmagające się podczas płaczu, kaszlu, parcia lub krzyku; skóra na głowie staje się cienka, delikatna, błyszcząca i podatna na uszkodzenia, nieprawidłowe odruchy niemowlęce. U dzieci starszych obecne są głównie objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego (ICP), gdyż szwy czaszkowe uległy skostnieniu, a ciemiączka uległy naturalnemu zamknięciu – co uniemożliwia powiększanie się głowy w miarę przybywania płynu mózgowo-rdzeniowego. Niepokojącymi objawami są wówczas: wyraźna zmiana zachowania, osobowości, trudności w nauce, ból głowy ustępujący po wymiotach, nasilający się po obudzeniu, w pozycji leżącej, nudności i chlustające wymioty, podwójne lub zamazane, niewyraźne widzenie, brak łaknienia i spadek masy ciała, apatia, brak aktywności, trudność w wykonywaniu prostych poleceń, zaburzenia psychiczne i świadomości, napady drgawkowe. Warto podkreślić, że wczesne objawy wzrostu ciśnienia śródczaszkowego mogą być trudne do zaobserwowania lub też zbagatelizowane, gdyż są to normalne, codzienne objawy zmęczenia, drażliwość, spadek formy, problemy w szkole, bezsilność – nierzadko mylona z lenistwem. Natomiast późne objawy wzmożonego ICP są zagrożeniem życia, a stanowią je zaburzenia świadomości np. splątanie, letarg, nadmierna senność, czy nawet śpiączka. Pojawia się obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zez, ataksja – niezborność ruchowa oraz trudności z wykonaniem reakcji ruchowej na polecenie słowne. Istnieje też postać wodogłowia niekomunikującego, w którym stwierdza się normalny poziom ICP. Jest to zespół Hakima – wodogłowie normotensyjne. Występuje po urazach głowy i najprawdopodobniej polega na zaburzeniu wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego. Objawy towarzyszące zespołowi Hakima to demencja, trudności w poruszaniu się i nietrzymanie moczu. Diagnostyka wodogłowia Wodogłowie może zostać rozpoznane w okresie prenatalnym, podczas badania USG, około 14. tygodnia życia płodowego. U dzieci urodzonych wykonuje się USG przezciemiączkowe. Pozostałe metody obrazowania to: rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa głowy. Niekiedy potrzebne jest badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz pomiar ciśnienia w komorach mózgu i kanale kręgowym. W celu odróżnienia wodogłowia komunikującego od niekomunikującego wykonuje się cysterografię. Stwierdzenie malformacji naczyniowych możliwe jest podczas arteriografii, która polega na podaniu środka kontrastującego do naczyń krwionośnych, co je „bardziej uwidacznia” w badaniach obrazowych. U dzieci starszych możliwe jest przeprowadzenie testów psychologicznych, które określają funkcjonowanie poznawcze i ewentualne ubytki. Leczenie wodogłowia Postępowanie lecznicze uzależnione jest od wady podstawowej i towarzyszących. Najskuteczniejszą metodą leczenia wodogłowia jest chirurgiczna implantacja układów zastawkowych, których zadaniem jest poprawa odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego z komór mózgu, a przez to obniżenie ICP oraz zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia układu nerwowego. Najczęściej wykorzystywanym układem zastawkowym jest zastawka komorowo-otrzewnowa. Implantowana jest w przypadku wodogłowia niekomunikującego. Specjalny dren odprowadza płyn mózgowo-rdzeniowy z komory mózgu do jamy brzusznej. Ma postać dwóch przewodów połączonych zastawką, która zapobiega cofaniu się płynu z powrotem. Część proksymalna drenu umieszczana jest w komorze bocznej mózgu przez neurochirurga. Natomiast dren dystalny wprowadzany jest do otrzewnej – najczęściej przez chirurga. Biegnie on pod skórą i jest wyczuwalny dotykiem. Założenie takiej zastawki trwa około godzinę. Dziecko wówczas jest znieczulone ogólnie. Po wszczepieniu zastawki pacjent zostaje objęty dożywotnią opieką w poradni neurochirurgicznej. W przypadku wodogłowia niekomunikującego wykonywana jest także endoskopowa wentrikulocysternostomia, polegająca na wykonaniu specjalnego „obejścia” z komory trzeciej mózgu do przestrzeni podpajęczynówkowej. Bardzo rzadko dochodzi do powikłań po implantacji zastawki. Główne z nich to: niesprawność układu, zakażenia, a także wystąpienie krwiaka podtwardówkowego, zapalenia otrzewnej, ropni wewnątrzbrzusznych, perforacji narządów, niedrożności jelit, przepukliny. Do objawów niesprawności układu zaliczamy przede wszystkim oznaki wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, dlatego też dziecko i jego rodzice powinni zostać w tym aspekcie wyedukowani. Wodogłowie – przyczyny i objawy. Leczenie wodogłowia Wodogłowie to niebezpieczny stan, który u płodu może doprowadzić do jego obumarcia, a u niemowląt – do zahamowania rozwoju. Wodogłowie może pojawić się także u dorosłych, powodując zaburzenia chodu i otępienie. Jakie są przyczyny i objawy wodogłowia? Na czym polega jego leczenie? Wodogłowie oznacza nadmierne gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w układzie komorowym mózgu. Prawidłowo płyn mózgowo-rdzeniowy jest wytwarzany w splotach naczyniówkowych komór mózgu (w ilości około pół litra płynu na dobę). Krąży on pomiędzy nimi oraz w przestrzeni podpajęczynówkowej mózgu i rdzenia kręgowego, gdzie dostarcza komórkom nerwowym substancji odżywczych, a także chroni mózg przed czynnikami mechanicznymi i utrzymuje prawidłowe ciśnienie wewnątrz czaszki. Gdy spełni swoją rolę, jest wchłaniany do krwi. Wówczas dochodzi do wytworzenia się kolejnej porcji płynu. Jednak gdy równowaga między wytwarzaniem a wchłanianiem płynu zostanie zachwiana (dojdzie do nadmiernego wydzielania płynu mózgowo-rdzeniowego lub niedostatecznej jego resorpcji) albo na drodze krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego pojawi się jakaś przeszkoda, dochodzi do rozwoju wodogłowia. Wodogłowie – przyczyny Wodogłowie może być wadą wrodzoną. Wówczas może być jednym z objawów: zespołu Arnolda-Chiariego, czyli malformacji tyłomózgowia i czaszki; zespołu Dandy'ego-Walkera, kiedy w tylnej jamie czaszki uciska torbiel i nieumożliwiana odpływ płynu; wrodzonego zwężenia wodociągu mózgu (wodociągu Sylwiusza); przepukliny oponowo-rdzeniowej (większość przypadków); Częstą nabytą przyczyną wodogłowia jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, głównie ropne. Wówczas ropa zatyka miejsca, w których płyn mózgowy odpływa. Barierą, która może pojawić się na drodze krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego, może być również guz ośrodkowego układu nerwowego, który rośnie w taki sposób, że uciska lub nacieka drogi odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego. Do upośledzenia krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego może przyczynić się także zakrzep (np. w wyniku krwotoku wewnątrzczaszkowego). U dorosłych występuje również tzw. wodogłowie normotensyjne, czyli zespół Hakima. Jest to postać wodogłowia przebiegająca z prawidłowym ciśnieniem płynu mózgowo-rdzeniowego (normalnie w przypadku wodogłowia ciśnienie to wzrasta). Wodogłowie – objawy powiększenie obwodu głowy; uwypuklenie kości czołowej; uwypuklenie ciemiączka (u noworodków i niemowląt); poszerzenie żył skóry głowy; objaw Macewena (opukiwanie czaszki w miejscu połączenia kości ciemieniowej, skroniowej i potylicznej daje głośniejszy niż normalnie odgłos); objaw “zachodzącego słońca” (objaw Parinauda) – w trakcie patrzenia w górę gałki oczne skierowane są w dół; W przypadku zespołu Hakima pojawia się triada objawów: zaburzenia chodu (ataksja) otępienie nietrzymanie moczu Podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, które pojawia się w przebiegu wodogłowia, może doprowadzić do obumarcia płodu lub poważnych deficytów neurologicznych oraz zaburzeń rozwoju intelektualnego i psychoruchowego dziecka. Częstymi powikłaniami wodogłowia są uszkodzenie słuchu i/lub wzroku, niedowłady, padaczka. Wodogłowie – diagnoza Poza badaniem fizykalnym wykonuje się szereg innych badań, takich jak: Wodogłowie – leczenie Zwykle konieczne jest leczenie operacyjne. Jeśli płyn produkowany jest w nadmiarze, zabieg polega na założeniu zastawki, która umożliwi odpływ płynu mózgowo-rdzeniowego. Wszczepiona zastawka łączy komorę mózgu z jamą otrzewną (zastawka komorowo-otrzewnowa), w obrębie której płyn mózgowo-rdzeniowy zostaje wchłonięty do krwioobiegu. Jednak taki zabieg niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, takich jak zakażenie lub niedrożność zastawki. Jeżeli krążenie płynu jest utrudnione, np. przez guz mózgu, wykonuje się endoskopową wentrykulostomię, czyli dodatkowy kanał, którym płyn będzie mógł odpływać. Inne metody leczenia polegają na założeniu drenażu zewnętrznego lub na podskórnym wszczepieniu tzw. zbiornika Rickhama połączonego z układem komorowym. Wodogłowie może być rozpoznane już u płodu, w trakcie badania USG. W przypadku postawienia ostatecznej diagnozy, lekarz może przeprowadzić operację w łonie matki, która polega na wszczepieniu zastawki komorowo-owodniowej. Zabieg chroni dziecko przed szkodliwym działaniem podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego na mózg i związanych z tym groźnych powikłań. Monika Majewska Czy artykuł był przydatny? Wodogłowie u płodu, noworodka i niemowlęcia Cały czas czekamy na podpisanie umowy z NFZ w sprawie programu “Profilaktyka 40 plus”. Na obecną chwilę nie prowadzimy zapisów w celu wykonania skierowań. Jak to będzie możliwe od razu poinformujemy. Szanowni Pacjenci, w dniu 4 czerwca przychodnia czynna będzie w godzinach Punkt pobrań będzie zamknięty. UWAGA! od teraz osoby chcące wykonać test na Covid-19 wchodzą na stronę gov. pl/dom i wypełniają formularz na podstawie którego kierowane są na test Wodogłowie to niebezpieczny stan, który u płodu może doprowadzić do jego obumarcia, a u niemowląt – do zahamowania rozwoju. Co to jest wodogłowie? Wodogłowie oznacza nadmierne gromadzenie się płynu mózgowo-rdzeniowego w układzie komorowym mózgu. Prawidłowo płyn mózgowo-rdzeniowy jest wytwarzany w splotach naczyniówkowych komór mózgu (w ilości około pół litra płynu na dobę). Krąży on pomiędzy nimi oraz w przestrzeni podpajęczynówkowej mózgu i rdzenia kręgowego, gdzie dostarcza komórkom nerwowym substancji odżywczych, a także chroni mózg przed czynnikami mechanicznymi i utrzymuje prawidłowe ciśnienie wewnątrz czaszki. Gdy spełni swoją rolę, jest wchłaniany do krwi. Wówczas dochodzi do wytworzenia się kolejnej porcji płynu. Jednak gdy równowaga między wytwarzaniem a wchłanianiem płynu zostanie zachwiana (dojdzie do nadmiernego wydzielania płynu mózgowo-rdzeniowego lub niedostatecznej jego resorpcji) albo na drodze krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego pojawi się jakaś przeszkoda, dochodzi do rozwoju wodogłowia. Wodogłowie u płodu, noworodka i niemowląt Wodogłowie u płodu Jakie są przyczyny wodogłowia u płodu? Wodogłowie nie jest jednolitą jednostką chorobową, a jedynie objawem patologicznym, powstającym na skutek zaburzenia rόwnowagi między wytwarzaniem a wchłanianiem płynu mόzgowo-rdzeniowego (PMR). Zaburzenie cyrkulacji PMR jest przyczyną wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, co prowadzi do ventrikulomegalii a następnie wystąpienia objawόw wodogłowia u płodu. Znane są trzy patomechanizmy tworzenia się wodogłowia u płodu: zaburzenie cyrkulacji PMR w układzie komorowym mόzgu, gdzie do wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego dochodzi na skutek ucisku drόg odpływu PMR przez guzy wewnątrzczaszkowe (teratoma, astrocytoma, torbiel splotu naczyniόwkowego); nieprawidłowy rozwόj mόzgu, gdzie za powstanie wodogłowia odpowiada nieuporządkowana neurogeneza struktur OUN, ktόra czasami związana jest z rzadkimi wadami genetycznymi: wodogłowie sprzężone z chromosomem X, stenoza akweduktu; wewnątrzmaciczne uszkodzenie mόzgu wywołane infekcją (toksoplazmoza, cytomegalia, rόżyczka, świnka, herpes virus), bądź krwawieniem wewnątrzczaszkowym. Jakie są objawy wodogłowia u płodu? Wodogłowie u płodu nie daje żadnych zauważalnych objawów. Wykrywane jest w badaniu USG, zauważalne są nieprawidłowości w rozwoju płodu takie jak powiększona główka. Jak leczy się wodogłowie u płodu? W trakcie kontrolnych badań USG w ciąży możliwe jest wczesne wykrycie wodogłowia u płodu, co jednocześnie umożliwia leczenie już w łonie matki. Sytuacja ta wymaga chirurgicznej interwencji, która polega na wewnątrzmacicznym założeniu zastawki komorowo-owodniowej. To skuteczny ratunek dla płodu i zapobiega powikłaniom wodogłowia jak zaburzenia budowy czaszki czy zahamowanie rozwoju dziecka. Leczenie wodogłowia u dzieci nie kończy się jednak na samej operacji założenia zastawki. Życie ze sztuczną przetoką wymaga od dziecka i jego otoczenia przestrzegania pewnych reguł, żeby maluch był bezpieczny. Zarówno rodzina, jak i inne osoby dorosłe z otoczenia dziecka powinny wiedzieć i umieć szybko rozpoznać niepokojące objawy nieprawidłowego działania zastawki. Objawy te mogą do złudzenia przypominać zwykłe przeziębienie czy zatrucie pokarmowe, dlatego konieczna jest wzmożona czujność. Wodogłowie u noworodka i niemowlęcia Jakie są przyczyny wodogłowia u noworodka i niemowlęcia? Wodogłowie u noworodka i niemowlęcia może być spowodowane wieloma czynnikami, jak chociażby: wadami cewy nerwowej: rozszczep kręgosłupa, przepuklina mózgowa; izolowanym wodogłowiem, jako skutkiem zwężenia wodociągu Sylwiusza odprowadzającego płyn mózgowo-rdzeniowy do rdzenia kręgowego: postuluje się tu infekcje wewnątrzmaciczne, dyskusyjna jest rola stosowania antydepresantów przez matkę w okresie ciąży; wodogłowiem związanym z chromosomem X (X-linked hydrocephalus): najczęstsza przyczyna genetyczna wodogłowia, występuje zwężenie wodociągu mózgu, około 50 proc. chłopców rodzi się z przywiedzeniem kciuka, co może nasuwać podejrzenie tego zespołu chorobowego; malformacjami centralnego systemu nerwowego: malformacje Chiariego I i II, malformacja Dandy-Walker, manifestacja żyły Galena, zespołami wrodzonych wad genetycznych; infekcjami wewnątrzmacicznymi: różyczka, cytomegalia, toksoplazmoza, kiła, wirus Zika, limfocytowe zapalenie opon i splotów naczyniowych (LCM); guzem lub nowotworem splotów naczyniowych. Jakie są objawy wodogłowia u noworodka i niemowlaka? Do głównych objawów wodogłowia u niemowląt zalicza się nieproporcjonalny przyrost wielkości czaszki w stosunku do reszty ciała. Szwy czaszkowe rozchodzą się, obserwuje się nabrzmienie żył na głowie i zwrócenie gałek ocznych ku dołowi tak, że nie widać tęczówek. Co więcej, źrenice u niemowląt z wodogłowiem słabiej reagują na światło, a tzw. odruchy niemowlęce są nieprawidłowe. Świadomość niemowląt bywa zaburzona – są one nadmiernie senne lub pobudzone i rozdrażnione. Jak leczy się wodogłowie u noworodka i niemowlaka? Zwykle konieczne jest leczenie operacyjne. Jeśli płyn produkowany jest w nadmiarze, zabieg polega na założeniu zastawki, która umożliwi odpływ płynu mózgowo-rdzeniowego. Wszczepiona zastawka łączy komorę mózgu z jamą otrzewną (zastawka komorowo-otrzewnowa), w obrębie której płyn mózgowo-rdzeniowy zostaje wchłonięty do krwioobiegu. Jednak taki zabieg niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, takich jak zakażenie lub niedrożność zastawki. Jeżeli krążenie płynu jest utrudnione, np. przez guz mózgu, wykonuje się endoskopową wentrykulostomię, czyli dodatkowy kanał, którym płyn będzie mógł odpływać. Inne metody leczenia polegają na założeniu drenażu zewnętrznego lub na podskórnym wszczepieniu tzw. zbiornika Rickhama połączonego z układem komorowym. Jakie mogą być powikłania leczenia wodogłowia? Zabieg leczenia wodogłowia jest bezpieczny dla dziecka i daje dobre wyniki. Jednak w czasie zakładania zastawki może dojść do kolonizacji niezbyt groźnym gronkowcem. Mnożą się one bardzo powoli i zabezpieczają przed siłami obronnymi organizmu i antybiotykami dzięki produkcji śluzu. U dzieci, nawet po kilku latach od zabiegu, mogą pojawić się gorączka, wymioty, ból głowy i objawy niedrożności zastawki. Niedrożność może mieć też związek ze wzrostem dziecka, gdy cewnik odprowadzający nie sięga już do otrzewnej. Chorzy wymagają okresowych badań sprawdzających usytuowanie cewników i zastawki metodą tomografii komputerowej. Gdzie pójść z dzieckiem do neurologa dziecięcego? Onkolmed Lecznica Onkologiczna to przychodnia prywatna, gdzie można przyjść na konsultację do lekarza neurologa dziecięcego. Działa w niej Poradnia Neurologii Dziecięcej gdzie leczone są dzieci. Pracują w niej bardzo dobrzy neurolodzy z wieloletnim doświadczeniem w leczeniu chorób centralnego układu nerwowego i nerwów obwodowych u dorosłych i dzieci. W celu umówienia się na konsultację u neurologa dziecięcego, skontaktuj się z placówką Onkolmed Lecznica Onkologiczna pod numerem telefonu: +48222902337 Źródła: pl/ginekologia_polska/article/download/45792/32592 pl/zdrowie/psychologia/zdrowie-psychiczne/wodoglowie-u-dzieci-niemowlat-i-plodu/89h1dtd Szanowni Pacjenci, Przed zapisem do onkologa bardzo prosimy o dokładne zapoznanie się z zakresem działalności danego lekarza (każdy lekarz onkolog leczy inną część ciała). W przypadku problemu z wyborem właściwego specjalisty onkologa, prosimy o kontakt z Recepcją Onkolmed. Chętnie służymy pomocą. W celu prawidłowego zapisu do specjalisty, przeprowadzamy wywiad z Pacjentem. Mając tę wiedzę łatwiej jest nam zaoferować konkretną pomoc i wybór odpowiedniego lekarza. Ze względu na długą listę oczekujących w przypadku rezygnacji z wizyty prosimy o wcześniejsze jej odwołanie. Szanujmy się wzajemnie. Wodogłowie u dzieci i dorosłych. Przyczyny, objawy, leczenie Wodogłowie, nazywane też wodomózgowiem lub hydrocefalią – z łac. hydrocephalus (od greckich słów „hydro” – woda i „kephale” – głowa) – określane jest jako stan, w którym zachodzi naruszenie równowagi ilości płynu mózgowo-rdzeniowego. Płyn ten, gdy wszystko jest w porządku, jest produkowany w splotach naczyniówkowych komór mózgu – zwykle w objętości ok. 0,5 l na dobę. Następnie cyrkuluje on w obrębie komór mózgowych, wędruje też do przestrzeni podpajęczynówkowej mózgu oraz rdzenia kręgowego, zaopatrując komórki nerwowe w substancje odżywcze. Płyn mózgowo-rdzeniowy ma też za zadanie chronić mózg przed ewentualnymi czynnikami mechanicznymi oraz utrzymywać prawidłowe ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Odpowiada on również za metabolizm surowców odżywczych. Gdy wszystkie te zadania zostaną spełnione, przedostaje się on do układu krążenia i tam wchłania się do krwi, a w splotach naczyniówkowych wytwarzana jest kolejna porcja płynu. W patologicznych sytuacjach, kiedy balans między produkcją płynu a jego absorpcją w układzie krążenia zostaje naruszony lub jeśli pojawia się jakaś przeszkoda zaburzająca jego krążenie, płyn mózgowo-rdzeniowy zaczyna się gromadzić w komorach mózgu. Ten proces skutkuje rozwojem bardzo niebezpiecznego dla zdrowia wodogłowia. Wodogłowie może mieć naprawdę różne podłoże. Choroba ta może rozwijać się praktycznie w każdym wieku, od życia płodowego po wiek starczy, i miewa złożoną patogenezę. Wśród najczęstszych przyczyn wodogłowia zwykle wskazuje się: wodogłowie wrodzone – jego rozwój nie jest do końca jasny, choć mogą za nie odpowiadać stenoza wodociągu mózgu (zbyt wąskie połączenie między kolejnymi komorami mózgowymi), wady cewy nerwowej, przepuklina mózgowo-rdzeniowa, malformacja Arnolda-Chiariego, zespół Dandy'ego-Walkera czy torbiele pajęczynówkowe; krwotoki wewnątrzczaszkowe – krzepnąca krew może trwale lub na jakiś czas uniemożliwić swobodny przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego; zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zwłaszcza ropne – w wyniku infekcji błony śluzowej mózgu pojawia się jej obrzęk, który blokuje odpływ płynu; rozwijające się nowotwory i guzy mózgu – powiększając się, naciskają z coraz większą siłą na tkankę mózgową, przez co odpływ płynu mózgowo-rdzeniowego jest znacznie utrudniony; wady genetyczne – choć to najrzadsza przyczyna rozwoju wodogłowia. Przeczytaj też: Guzy mózgu – objawy, diagnoza, nowoczesna terapia Urazy głowy u dzieci. Nie lekceważ tych objawów Z uwagi na genezę schorzenia wodogłowie można określić jako komunikujące lub niekomunikujące (obstrukcyjne), przy czym zarówno jeden, jak i drugi typ mogą mieć charakter nabyty lub wrodzony. Wodogłowie komunikujące wiąże się z zaburzeniami reabsorpcji płynu mózgowo-rdzeniowego, które nie są związane z pojawieniem się przeszkody blokującej jego przepływ w układzie komorowym. Ten typ pojawia się zwykle w następstwie infekcji lub innych dolegliwości neurologicznych. Wodogłowie niekomunikujące (lub obstrukcyjne) natomiast ma związek z pojawieniem się przeszkody – obstrukcji – w krążeniu płynu mózgowo-rdzeniowego. Zwykle jest wynikiem wrodzonych malformacji lub nabytych chorób i schorzeń, takich jak nowotwór czy guz mózgu. Istnieją także inne, szczególne typy wodogłowia o specyficznej charakterystyce, takie jak: Wodogłowie normotensyjne. To swoisty typ wodogłowia komunikującego – mamy w nim do czynienia z powiększeniem komór mózgu, ale bez znacznego wzrostu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. Zwykle wiąże się ono ze zmianą elastyczności komór i zwiększeniem lepkości płynu mózgowo-rdzeniowego. Wodogłowie normotensyjne jest trudne do wykrycia – by je zdiagnozować, konieczny jest ciągły pomiar ciśnienia płynu przez co najmniej 24 godziny. Wodogłowie ex vacuo („z niczego”). Przy tym schorzeniu układ komorowy poszerza się wtórnie do zaniku miąższu mózgu. Inaczej niż pozostałe typy wodogłowia, wodogłowie ex vacuo wiąże się tylko z kompensującym powiększeniem komór mózgu i nie jest spowodowane wzrostem ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. Ten rodzaj wodogłowia może być skutkiem atrofii mózgu (np. związanej z demencją) lub pourazowego uszkodzenia mózgu, ale może też wynikać z niektórych zaburzeń psychiatrycznych, np. ze schizofrenii. Wodogłowie usznopochodne. To bardzo rzadkie powikłanie ostrego zapalenia ucha środkowego. Wodogłowie u noworodka i niemowlęcia, ze względu na ich wciąż nie do końca ukształtowaną budowę anatomiczną i inne podłoże schorzenia, objawia się inaczej niż wodogłowie u dorosłych i u starszych dzieci. Kości czaszki u maluszków nie są ze sobą ściśle powiązane – wodogłowie u niemowląt będzie więc powodowało: powiększenie obwodu głowy; napięcie i uwypuklenie ciemienia; poszerzenie stawów czaszki; poszerzenie żył skóry głowy; zespół Parinauda – ciągłe skierowanie wzroku w dół, nawet przy patrzeniu w górę (nazywany też „objawem zachodzącego słońca”); rozdrażnienie. Co ważne, wodogłowie można rozpoznać już w życiu płodowym dziecka: podczas badania USG w 20. tygodniu ciąży. Dlatego w trakcie ciąży tak ważne są regularne wizyty u ginekologa. Wodogłowie towarzyszy 9 na 10 przypadków przepukliny oponowo-rdzeniowej. Po porodzie ważne jest stałe monitorowanie dziecka pod kątem możliwości pojawienia się wodogłowia. Objawy wodogłowia mogą bowiem pojawić się na każdym etapie niemowlęctwa. By móc szybko i skutecznie wykryć to schorzenie, wykonuje się szereg pomiarów, takich jak regularny pomiar obwodu głowy niemowlęcia, szerokości szwów czaszki czy napięcia ciemienia. Monitoruje się także rozwój psychoruchowy dziecka. Przeczytaj też: Choroby wykrywane w łonie matki – diagnostyka i wskazane badania prenatalne U starszych dzieci, u których czaszka jest już uformowana, zwiastujące wodogłowie objawy to między innymi: wymioty; silne bóle głowy; nadmierna senność; zmiany w wyglądzie twarzy, a także w osobowości, charakterze, zachowaniach itd.; zez zbieżny; problemy z koordynacją ruchową i chodzeniem oraz ograniczona ruchowość; spowolniony wzrost. Nieleczone wodogłowie u dzieci może powodować trwałe uszkodzenia mózgu, hamując właściwy rozwój ich zdolności intelektualnych oraz zachowań. Jeśli więc zaobserwujesz u swojego dziecka któreś z niepokojących objawów, jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem, by podjąć odpowiednie leczenie. Wodogłowie u dorosłych jest znacznie trudniejsze do wykrycia – objawy nie wskazują bowiem jednoznacznie na to schorzenie. Jego zwiastunami, wiążącymi się z wzrostem ciśnienia śródczaszkowego, mogą być bóle głowy, wymioty, nudności, tarcza zastoinowa, somnolencja lub nawet śpiączka. W przypadku wodogłowia normotensyjnego natomiast mówi się o tak zwanej triadzie objawów Hakima, do których zaliczamy: otępienie; ataksję; nietrzymanie moczu. Często towarzyszą jej inne specyficzne objawy neurologiczne, zwłaszcza porażenie nerwu odwodzącego czy wspomniany już zespół Parinauda. Dowiedz się więcej: Czym jest objaw zachodzącego słońca? Opinie lekarzy są jednoznaczne: wodogłowie u dorosłych często jest stanem bezpośrednio zagrażający życiu chorego. Nie należy więc zwlekać z leczeniem ani go zaniechać. Liczne niepokojące objawy towarzyszące tej chorobie powinny bezzwłocznie nakłonić nas do wizyty w szpitalu. Jak leczy się wodogłowie? Zazwyczaj konieczne okazuje się leczenie operacyjne. By umożliwić odpływ produkowanego w nadmiarze płynu mózgowo-rdzeniowego, do układu komorowego wszczepiona może zostać zastawka komorowo-otrzewnowa, a właściwie o specjalny cewnik z systemem silikonowych rurek z taką zastawką. Przekierowuje ona nadmiar płynu do jamy otrzewnej lub do krwioobiegu. Istnieją różne modele takiej zastawki – właściwy jej typ wybiera neurochirurg w zależności od potrzeb pacjenta. Dzieci ze sztuczną przetoką są w stanie funkcjonować normalnie, jak ich rówieśnicy. Konieczne jest jednak stałe monitorowanie działania przetoki i szybkie konsultowanie z lekarzem ewentualnych niepokojących objawów, które mogłyby świadczyć o potencjalnych problemach z zastawką. Możliwa jest także regulacja cyrkulacji płynu mózgowo-rdzeniowego w inny sposób. Czasem wykonuje się zabieg endoskopowej wentrikulostomii trzeciej komory mózgu. Co to oznacza? Techniką endoskopową wykonywany jest otwór (stomia) w dnie trzeciej komory mózgowej, który kreuje drogę ujścia dla płynu mózgowo-rdzeniowego. To dość skuteczny sposób leczenia pacjentów z wodogłowiem niekomunikującym. Jeśli przyczyną wodogłowia jest inna choroba, np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy guz mózgu, wyleczenie choroby podstawowej zwykle powoduje jednocześnie wyleczenie wodogłowia. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Wodogłowie – przyczyny, rodzaje, leczenie Płyn mózgowo-rdzeniowy pełni funkcję ochronną mózgu i rdzenia kręgowego oraz dostarcza mózgowi substancji odżywczych. Jego nadmiar jest zwykle wchłaniany przez krew i odprowadzany z komór mózgowych. Dopóki ten proces funkcjonuje prawidłowo, ilość płynu mózgowo-rdzeniowego jest optymalna. Do wodogłowia dochodzi, gdy proces resorpcji zastanie zakłócony, albo odpływ płynu blokuje jakaś fizyczna przeszkoda w mózgu. Wodogłowie może być wrodzone lub nabyte. Wodogłowie wrodzone zdarza się w wyniku wad rozwojowych płodu, takich jak: wady cewy nerwowej lub przewężenia tzw. wodociągu mózgu. Wodociąg mózgu (wodociąg Sylwiusza) to kanał, znajdujący się w śródmózgowiu, wypełniony płynem mózgowo-rdzeniowym. Do wodogłowia wrodzonego może też dojść na skutek wystąpienia tzw. zespołu Arnolda-Chiariego (przemieszczenie się tyłomózgowia do kanału kręgowego), zespołu Dandy'ego-Walkera (zespół wad wrodzonych tyłomózgowia). Wodogłowie wrodzone, rozwijające się jeszcze w okresie płodowym, zaburza rozwój mózgu dziecka oraz ośrodkowego układu nerwowego. Często dochodzi do obumarcia płodu lub do urodzenia się dziecka z ciężkimi wadami rozwojowymi. Wodogłowie nabyte natomiast może być spowodowane przez następujące czynniki: Wodogłowie u niemowląt objawia się powiększeniem obwodu głowy, która nabiera charakterystycznego kształtu gruszki. Ciemiączka zostają uwypuklone, a szwy czaszkowe poszerzają się. Choroba powoduje zahamowanie rozwoju dziecka, zmiany zanikowe w mózgu, upośledzenie słuchu i wzroku, niedowład rąk i nóg, a także rozwój padaczki, czy też wtórny zanik nerwów czaszkowych. W pewnym stopniu zaburzony jest także rozwój intelektualny dziecka. Rozwijające się wodogłowie zagraża życiu dziecka. Objawy wodogłowia u osób starszych to bóle głowy, diplopia, czyli podwójne widzenie, a także zaburzenia równowagi, zmiany osobowości, nietrzymanie moczu oraz otępienie umysłowe. Ze względu na przyczynę schorzenia wyróżnia się dwa główne typy wodogłowia: komunikujące oraz niekomunikujące. Podział obejmuje zarówno wodogłowie wrodzone, jak i nabyte. – Wodogłowie komunikujące (nieobstrukcyjne) Do tego typu wodogłowia dochodzi, gdy następuje nadmierne wydzielanie płynu mózgowo-rdzeniowego, przy jednoczesnym zahamowaniu resorpcji. Uważa się, że przyczyną może być uszkodzenie ziarnistości pajęczynówki, czyli rodzaju wypustek opony mózgowej, wnikających do naczyń żylnych. To tam zachodzi proces wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego do krwioobiegu. – Wodogłowie niekomunikujące (obturacyjne) Powstaje na skutek zablokowania przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego, co zdarza się przy zakrzepicy lub w przypadku rozwoju guza w mózgu. U płodu wodogłowie diagnozowane jest w trakcie badania USG. Wodogłowie u noworodków rozpoznaje się w trakcie badania fizykalnego po powiększeniu obwodu głowy i rozejściu się szwów czaszki, nietypowym kształcie ciemiączek i wydatnych guzach czołowych. Zazwyczaj też na skórze dziecka wyraźnie zaznaczają się niebieskie żyły. Ważnym symptomem jest tzw. objaw Parinouda (objaw “zachodzącego słońca”), gdy gałki oczne dziecka są porażone i skierowanie w dół. Wodogłowie u małych dzieci rozpoznaje się na podstawie takich symptomów jak: powiększający się obwód czaszki, nasilające się bóle głowy, rozdrażnienie, zaburzenia widzenia, nudności i wymioty. Rozwój psychoruchowy dziecka zostaje zahamowany i pojawiają się zaburzenia świadomości. Dziecko może też być nadmierne senne i ospałe. Wykonuje się ponadto szereg badań, takich jak: USG przezczaszkowe u noworodków, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny mózgu, cysternografię, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, badanie dna oka i inne. Wodogłowie może być leczone jeszcze w łonie matki przez wykonanie operacji wszczepienia zastawki komorowo-owodniowej. Niewielkie zmiany u małego dziecka czasem same się cofają. W większości przypadków jednak niezbędna jest operacja chirurgiczna. W trakcie operacji wstawia się specjalny dren (zastawkę), który ma odprowadzić nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego z komór mózgu do jamy otrzewnej, gdzie zostaje wchłonięty. Drugą metodą leczenia wodogłowia jest endoskopowa wertykulostomia komory trzeciej, czyli utworzenie przetoki, która odprowadza nadmiar płynu z komory III mózgu. Inna metoda leczenia polega na założeniu drenów zewnętrznych lub wszczepieniu specjalnego zbiornika (tzw. zbiornik Rickhama). Wewnątrz ludzkiej czaszki znajduje się centralna jednostka dowodzenia – mózg. W celu fizycznej amortyzacji i immunologicznej bariery jest zawieszony w produkowanym wewnętrznie płynie mózgowo-rdzeniowym. Niestety, ochronny płyn może być także źródłem problemów. Definicja Wentrikulomegalia i wodogłowie to patologiczne poszerzenia przestrzeni płynowych w mózgu. Różnią się wartością ciśnienia wewnątrzczaszkowego – w wentrikulomegalii jest ono prawidłowe (lub niemożliwe do oceny, np. w życiu płodowym), natomiast w wodogłowiu jest ono podwyższone. Pomimo, że wyglądają podobnie w badaniach obrazowych, nie można tych pojęć stosować wymiennie. Poszerzenie układu komorowego może być pojedynczą nieprawidłowością bez innych zaburzeń albo wchodzić w skład zespołu wad (wrodzonych lub nabytych). Embriologia i anatomia układu komorowego oraz fizjologia płynu mózgowo-rdzeniowego W czasie wykształcania się mózgowia z części głowowej cewy nerwowej zachodzi proces wytworzenia komór mózgu. Płyn mózgowo-rdzeniowy produkuje się od około 5 tygodnia ciąży. Płyn mózgowo-rdzeniowo jest produkowany przez wyspecjalizowane komórki śródbłonka splotu naczyniówkowego. Krąży w obrębie komór, a następnie przez ziarnistości pajęczynówki zostaje wchłonięty do przestrzeni podpajęczej wokół mózgu i rdzenia kręgowego, a następnie do układu żylnego. Układ komorowy mózgu składa się z 4 przestrzeni płynowych zwanych komorami: 2 komór bocznych,komory III,komory IV. Komory boczne są połączone z komorą III za pomocą otworów Monroe. Połączeniem komór III i IV jest wodociąg Sylwiusza, znany także jako akwedukt. Komora czwarta zawiera w sobie 3 otwory (pośrodkowo położony otwór Magendiego oraz dwa bocznie ułożone otwory Luschki), dzięki którym płyn mózgowo-rdzeniowy wyprodukowany w świetle komór może przedostać się do przestrzeni podpajęczej otaczającej mózg i rdzeń kręgowy. Płyn mózgowo-rdzeniowy pełni przede wszystkim funkcję ochronną dla mózgu i rdzenia kręgowego – zarówno w sensie mechanicznym, jak i immunologicznym. Ponadto bierze także udział w procesach autoregulacji ciśnienia wewnątrzczaszkowego i krążenia krwi wewnątrz czaszki. Płyn mózgowo-rdzeniowy podlega nieustannym procesom produkcji i absropcji (wchłaniania). Zazwyczaj produkowane jest około 0,35 ml/min, co daje 500 ml na dzień. Jednoczasowo w układzie komorowym znajduje się 150 ml płynu, co oznacza, że jest on całkowicie wymieniany czterokrotnie w ciągu każdej doby. Rozpoznanie wetrikulomegalii Rozpoznanie wentrikulomegalii stawia się na podstawie pomiaru szerokości przedsionka komór bocznych, który znajduje się pomiędzy ciałem komory a rogami ciemieniowym i potylicznym. Prawidłowo wynosi 5,0 – 8,2 mm, ale poszerzenie stwierdza się, jeżeli w którymkolwiek okresie ciąży wartość ta przekroczy 10 mm. Stopień nasilenia zaburzenia także określa się na podstawie rozmiaru przedsionka komór bocznych i wyróżnia się: zaburzenie łagodne – 10-12 mm,zaburzenie umiarkowane – 13-15 mm,zaburzenie ciężkie – >15 mm. Ze względu na trudność w określeniu wartości ciśnienia śródczaszkowego u płodu w czasie ciąży przyjęło się stosować wentrikulomegalię – a nie wodogłowie – jako rozpoznanie stawiane na podstawie obserwacji patologii w życiu prenatalnym. Niektórzy uważają, że ciężką (>15 mm) wentrikulomegalię można zaklasyfikować do wodogłowia. Niektórzy autorzy badań sugerują, że łagodna postać wentrikulomegalia (10-12 mm) może być wariantem normy zwłaszcza u chłopców – nie jest to jednak powszechnie akceptowana opinia. Badanie USG daje wiele informacji o anatomii, a także pośrednio o funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego. W badaniu transwaginalnym (dopochwowym) już w 7 tygodniu ciąży można zaobserwować małe, hipoechogeniczne komory obok równoległych linii będących zalążkiem kręgosłupa. Jakie inne badania można zastosować? W przypadku wykrycia wetrikulomegalii u płodu w czasie rutynowego badania ultrasonograficznego lekarz może zlecić dalsze badania, które zbliżą do poznania przyczyny powstania pierwszej kolejności warto zlecić konsultacyjne badanie usg u doświadczonego lekarza. Podczas którego zostanie dokładnie zdiagnozowana anatomia płodu, w tym szczegółowo przeanalizowana budowa układu nerwowego (neurosongram). Ze względu na ograniczenia metody, nie zawsze uda się zdiagnozować przyczynę. Badanie rezonansem magnetycznym jest kolejnym krokiem w diagnostyce wentrikulomegalii. Obraz płodu wytworzony w polu magnetycznym wyraźnie pokazuje struktury mózgu. Wysoka rozdzielczość sprawia, że można określić dokładnie objętość pojedynczych struktur mózgowia, morfologię powierzchni i tzn. indeks zakrętów – parametry te mogą służyć prognozowaniu krótko i długoterminowemu. Opóźniony rozwój zakrętów i bruzd, które tworzą powierzchnie mózgu, może wiązać się z gorszym rokowaniem w przyszłości. Ponadto badanie można wykonać w różnych sekwencjach. Sekwencja DWI (tensora dyfuzji) może ukazać uszkodzenia mózgu, które pojawiły się w komórkach okolicy komór z powodu wentrikulomegalii. Ważnym aspektem jest także badanie przesiewowe w kierunku zakażeń TORCH – jest to akronim od nazw patogenów, którymi zakażenie jest względnie niegroźne dla zdrowia matki, lecz może przynieść poważne konsekwencje dla rozwijającego się płodu. Tło zakaźne występuje nawet w 25% przypadków wentrikulomegalii, zazwyczaj czynnikiem etiologicznym jest Toxoplasma gondii. W przypadku wczesnego wykrycia istnieje skuteczna forma leczenie farmakologicznego za pomocą spiramycyny, która zahamuje rozwój nieprawidłowości. Zakażenie patogenami należy podejrzewać szczególnie wtedy, gdy komory ulegają szybkiemu poszerzaniu. Poszerzenie układu komorowego może mieć także podłoże genetyczne. Jeżeli u rodziców lub dziadków pojawiły się w przeszłości podobne problemy, warto wykonać także badanie kariotypu. Badaniem pozwalającym na to jest amniocenteza (amniopunkcja).Zaleca się wykonanie badania genetycznego u pacjentek z potwierdzonym nosicielstwem zmutowanego genu L1CAM – jest to najczęstsze dziedziczne zaburzenie przekazywane z chromosomem płci X. Dochodzi do wrodzonego zwężenia wodociągu Sylwiusza (akweduktu). Badania obrazowe wnoszą wiele informacji na temat zaburzenia, lecz świadczą głównie o czynnikach anatomiczno-strukturalnych. Nie obrazują, co dokładnie dzieje się wewnątrz komórek. Trwają badania nad biochemicznymi parametrami, które mogłyby być wskaźnikiem zaawansowania choroby: markerami stanu zapalnego – interleukiną 18, interferonem gamma,markerami neurorozwojowymi – białko prekursorowe amyloidu, L1CAM,markerami uszkodzenia neuronów – białko tau, kaspaza 3. Rozpowszechnienie i etiologia wentrikulomegalii Wentrikulomegalia jest jedną z najczęściej rozpoznawanych wad w czasie przesiewowego badania ultrasonograficznego trzeciego trymestru (28-32 tydzień ciąży). Występuje u 1-2 na 1000 noworodków. Częściej występuje w krajach rozwijających się, np. Afryce opisuje się ponad 200 tysięcy nowych przypadków każdego roku – prawdopodobnie związane jest to ze zwiększoną częstością występowania infekcji wewnątrzmacicznych. Izolowana, łagodna wentrikulomegalia jest także najczęściej rozpoznawaną wadą ośrodkowego układu nerwowego w czasie rutynowego badania ultrasonograficznego drugiego trymestru. Poszerzenie przedsionka komory bocznej pomiędzy 10-15 mm jest opisywane w 1% ciąż. Wentrikulomegalia może mieć wiele przyczyn. Współwystępuje z zakażeniami wewnątrzmacicznymi z grupy TORCH w około 25% przypadków, a w 3% z aberracjami chromosomów (21, 13 lub 18). Może być związana z atrofią (zanikiem) lub hipoplazją (niedorozwojem mózgu) lub malformacjami ciała modzelowatego znajdującego się pomiędzy półkulami. Wentrikulomegalia u płodów W badaniach ultrasonograficznych wykonywanych w trakcie ciąży w około 4% przypadków można zaobserwować patologię związane z ośrodkowym układem nerwowym. Jedną z najczęściej obserwowanych wad jest wentrikulomegalia, którą u niektórych można zobrazować już od 12-15 tygodnia ciąży. Można wyróżnić dwa etapy tworzenia się zaburzenia: wczesne – charakteryzuje się poszerzeniem komór bocznych z zachowaniem prawidłowego wymiaru dwuciemieniowego (szerokości głowy),późne – poza poszerzeniem komór zwiększony jest także wymiar dwuciemieniowy. Znaczne poszerzenie komór prowadzi do niewytworzenia się tzn. jamy przegrody przezroczystej pomiędzy rogami przednimi komory bocznej. Cały czas poszukiwane są metody, które mogłyby pomóc przewidzieć dalszy przebieg zaburzenia – w większości przypadków ulega spontanicznej rezolucji. W badaniu z Chin powiązano szerokość przedsionka komory bocznej z głębokością bruzdy ostrogowej (jednego z zagłębień na powierzchni mózgu w płacie potylicznym) i rozwojem wentrikulomegalia po porodzie. Okazało się, że im mniejsze poszerzenie komór i większa głębokość bruzdy, tym większe prawdopodobieństwo na prawidłowy rozwój dziecka. Wodogłowie Wodogłowie może powstać w jednym z trzech mechanizmów: Niedrożność (obturacja) dróg płynowych, np. wrodzone cysty,Nadprodukcja płynu mózgowo-rdzeniowego, np. guzy splotu naczyniówkowego w komorze czwartej,Upośledzenie odpływu krwi żylnej z mózgowia, np. malformacja tętniczo-żylne, nadciśnienie żylne. Wrodzone wodogłowie często jest wadą izolowaną i ma podłoże 4 geny, których mutacje doprowadzają do rozwoju choroby: L1CAM – dziedziczony z chromosomem płciowym X, odpowiedzialny za około 30% przypadków, jest zazwyczaj związany ze zwężeniem drogi odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego przez – gen koduje DAPLE odpowiedzialne za migrację komórek,MPDZ – gen koduje białko MUPP-1, które odpowiada za połączenia międzykomórkowe. Ponadto, ciężkie poszerzenie przestrzeni płynowych w mózgu może być składową wielu zespołów wad genetycznych, między innymi: zespołu Jouberta – niewykształcenie robaka móżdżku,zespołu Meckel-Grubera – niedorozwój mózgu, wielotorbielowatość nerek, defekty wątroby i płuc malformacji Arnolda-Chiariego – przemieszczenie struktur tyłomózgowia (móżdżek, most, rdzeń przedłużony) do kanału kręgowego,zespołu Dandyego-Walkera – niedorozwój robaka móżdżku, poszerzenie komory czwartej i torbiel w tylnym dole czaszki,zespołu Aperta – wrodzony zrost szwów czaszkowych i palców,zespołu Miller-Dieker’a – gładkomózgowie (lissencephalia, niewykształcenie się zakrętów i bruzd mózgu) wraz z wadami układów sercowo-naczyniowego, moczowego i pokarmowego,zespołu Seckela – zahamowanie wzrostu, upośledzenie umysłowe i wady czaszki. U niektórych dzieci urodzonych przedwcześnie mogą wystąpić krwawienie do i okołokomorowe. Najczęstszym powikłaniem krwawienia – jako odczyn wyściółki komór i opony pajęczej na krew – jest wodogłowie, który występuje w około 1/3 przypadków.(19) Komory najszybciej się poszerzają w czasie dwóch tygodni od krwawienia. W połowie przypadków powracają do normy w momencie rozpuszczenia się skrzepliny zalegającej w komorach. Poza konsekwencją krwawienia śródmózgowego, wodogłowie może być konsekwencją urazów, guzów ośrodkowego układu nerwowego i stanów zapalnych. Można wyróżnić dwa główne typy wodogłowia: komunikujące – zaburzona jest reabsorpcja (wchłaniania) płynu mózgowo-rdzeniowego przez ziarnistości pajęczynówki,niekomunikujące – istnieje mechaniczna przeszkoda blokująca drogę przepływu. Powikłania wentrikulomegalii i wodogłowia Poszerzenie komór i – co w większości przypadków jest z tym związane nadciśnienie wewnątrzczaszkowe – prowadzi do ucisku okolicznych struktur neuronalnych i naczyniowych. 3 Jeżeli wentrikulomegalia powstaje nagle może dojść do niedokrwienia i rozerwania drobnych struktur. Proces stopniowy powoduje demielinizację (pozbawienie włókien nerwowych otoczki zwaną mieliną, przez którą są przewodzone impulsy elektryczne) i zmianę procesów metabolicznych – komórki mogą być bardziej narażone na toksyny i inne szkodliwe substancje. Długoterminowe rokowanie zależy od przyczyny zaburzenia oraz czasu trwania, współwystępowania innych wad i stopnia ciężkości choroby. 93% dzieci z wykrytą izolowaną wentrikulomegalia w badaniu prenatalnym rozwija się normalnie. U pozostałych można zauważyć ogólne upośledzenie umysłowe, a także zaburzenia inteligencji werbalnej, nawigacji w przestrzeni, funkcji wykonawczych, nauki i pamięci. Mogą się także pojawić zaburzenia motoryczne takie jak hemipareza (niedowład połowiczy). Najpoważniejszą i najbardziej uciążliwą długotrwała konsekwencją jest padaczka – rozwija się u około 34% osób cierpiącym na wodogłowie po urodzeniu. Częstym problemem są także bóle głowy, zaburzenia zachowania i depresja. Biorąc pod uwagę wentrikulomegalia łagodną i umiarkowaną – czyli wymiar przedsionka komór bocznych wyniósł 10-15 mm – opisano następujący rozwój zaburzenia: w 14-15% patologia uległa progresji,w 54-55% nie było zmian,w 29-30% nastąpiła spontaniczna regresja. Symetryczność wady lub jej brak nie wpływa na długoterminowe rokowanie. Rozpoznanie wodogłowia niekomunikującego ma lepsze prognozy od komunikującego, najlepiej dla pacjenta jeżeli rozwinie się w trzecim trymestrze. Objawy po porodzie Objawy, które mogą sugerować powiększenie się układu komorowego zależą od wieku. U dzieci do 2 roku życia można zaobserwować makrocefalię (powiększenie głowy ponad normę) oraz napięte, tętniące i uwypuklone ciemiączka na połączeniu szwów czaszki. Żyły na głowie są zarejestrować obecność dwóch objawów: objaw Macewena – podczas opukiwania czaszki można usłyszeć odgłos „pękniętego garnka”,objaw Parinauda (objaw zachodzącego słońca) – ukazuje izolowane porażenie spojrzenia ku górze, to znaczy, że można zobaczyć biały obrąbek rogówki nad kolorową tęczówką. U nieco starszych dzieci pojawiają się objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego podobne jak u dorosłych: poranne bóle głowy, nudności i wymioty, zaburzenia widzenia (diplopia, czyli podwójne widzenie). Mogą pojawić się napady padaczkowe i zaburzenia psychiczne. Różnicowanie Wodogłowie u niemowlęcia wymaga zróżnicowania z łagodnym wodogłowiem zewnętrznym oraz łagodnym powiększeniem przestrzeni podpajęczej – obie te jednostki nie wymagają interwencji terapeutycznej. Leczenie Wodogłowie było znane od starożytności, lecz przez wiele lat było nieuleczalną i śmiertelną chorobą. Na początku XX wieku próbowano kraniotomii (otwarcia czaszki), aby pozbyć się nadmiernej ilości płynu mózgowo-rdzeniowego – niestety, metoda ta była powiązana z dużą ilością powikłań i wysoką śmiertelnością. Dopiero w latach 50. XX wieku, kiedy wynaleziono zastawki, uzyskano przełom i możliwość leczenia. System zastawkowy jest zbudowany z długiej, silikonowej rurki przebiegającej najczęściej podskórnie, która odprowadza nadmiar płynu mózgowo-komorowego z układu komorowego do innych jam ciała. Istnieje kilka rodzajów zestawów zastawkowych, które różnią się miejscem początku i końca rurki: zastawka komorowo-otrzewnowa,zastawka komorowo-przedsionkowa: płyn odprowadzany jest do prawego przedsionka serca,zastawka komorowo-opłucnowa,zastawka lędźwiowo-otrzewnowazastawka komorowo-podczepcowa. Metoda ta nie jest idealna – około 40% pacjentów będzie wymagać ponownej interwencji w przeciągu dwóch lat od pierwotnego założenia systemu zastawek. Zazwyczaj będzie to spowodowane mechaniczną niedrożnością systemu. W około 5% przypadków w przeciągu pierwszych 3 miesięcy może dojść do infekcji systemu zastawkowego. Objawiać się to będzie nieprawidłowym funkcjonowaniem sprzętu, gorączką, niepokojem i zaczerwienieniem rany. W celu potwierdzenia należy wykonać posiew mikrobiologiczny – zazwyczaj zostaną wykryte bakterie występujące na skórze, takie jak Staphylococcus i Propionibacterium. Rodzaj i długość antybiotykoterapii dobiera się ze względu na wykryty patogen. Aktualnie w Wielkiej Brytanii trwa badanie kliniczne, które określi skuteczność profilaktyki antybiotykowej (rifampicyna i klindamycyna zaimpregnowana do zestawu zastawkowego) w zapobieganiu rozwojowi infekcji. Od lat 90 XX wieku coraz większą popularność zdobywa neuroendoskopia. Jest skuteczna zwłaszcza wśród pacjentów z niekomunikującym wodogłowiem. Po wejściu neuroendoskopem do rogu przedniego komory bocznej narzędzia przedostają się przez otwór Monroe do komory trzeciej. Następnie dokonuje się nacięcia na jej dnie – umożliwia to swobodny przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego. Ponadto w czasie tej procedury można dokonać kauteryzacji (chemicznego lub termicznego przyżegania, czyli zniszczenia) splotu naczyniówkowego, który jest odpowiedzialny za produkcję płynu. Istnieje skala (ETV Success Score), która określa prawdopodobieństwo skuteczności zabiegu endoskopowego. Pod uwagę bierze się wiek pacjenta, przyczynę patologii oraz poprzednie formy leczenia. Jeżeli wynik przekracza 60% – endoskopia staje się preferowaną metodą wobec sytemu zastawek komorowych. Infekcje po procedurze endoskopii występują rzadko – w mniej niż 2 % szereg rzadkich, niemniej poważnych powikłań procedury: 0,2% – uszkodzenie tętnicy podstawnej,0,9% – przewlekłe zaburzenia endokrynologiczne,0,2% – uszkodzenie podwzgórza,0,2% – śmiertelność okołozabiegowa. Istnieje możliwość leczenia wewnątrzmacicznego płodu z wentrikulomegalią. Po raz pierwszy w 1981 r. bostońscy lekarze dokonali serii nakłuć komory bocznej płodu przez powłoki jamy brzusznej matki w 24 tygodniu ciąży. Aktualnie istnieje kilka metod zabiegu z otwarciem lub bez jamy macicy. Cechą wspólną jest połączenie układu komorowego z owodnią w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego i zapobiegnięcie rozwojowi dalszych nieprawidłowości – zaburzeń powstawania mieliny w włóknach nerwowych istoty białej oraz procesów zanikowych. Decyzję o przeprowadzeniu zabiegu wewnątrzmacicznego podejmuje zespół lekarzy, w tym położnik, neonatolog, genetyk, specjalista ultrasonografii, neurochirurg oraz jest spełnienie kryteriów: narastanie objawów wodogłowia w kolejnych badaniach ultrasonograficznych,ciąża pojedyncza,wiek ciążowy poniżej 32 tygodnia,brak ciężkich współistniejących wad, które zagrażają obumarciem płodu,oznaczenie kariotypu,wykluczenie zakażeń z grupy TORCH. Przyszłość Z wentrikulomegalią i wodogłowiem – ich przyczynami, doborem terapii, długotrwałą prognozą – jest związane wiele niejednoznaczności. Większość badań z ostatnich lat jest oparta na małych grupach pacjentów, co wiąże się z niską wartością statystyczną. Aktualnie trwają wieloośrodkowe, szeroko zakrojone badania, które starają się udoskonalić wiedzę o metodach minimalizacji niekorzystnego wpływu wodogłowia na życie. Powstała inicjatywa z bazą w Stanach Zjednoczonych „Hydrocephalus – Clinical Research Network”, która zbiera wszystkie aktualne wyniki badań i prób klinicznych. Badanie MR głowy Sekwencje SE,FSE,FLAIR obrazy T21 i T2 zależne badanie angio-MR Przebyte zmiany naczyniopochodne w lewj okolicy skroniowo-potylicznej,obejmujące głównie korę mózgową (obszar unaczynienia lewj PCA) Drobne przebyte ognisko naczyniopochodne w dolnej części lewego wzgórza Wtórne poszerzenie trójkąta komorowego i rogu skroniowego lewej komory bocznej W wykonanym badaniu angio MR tętnic wewnątrzczaszkowych wykazano dominującą lewą ACA MIREK 35 2011-04-06, 19:53 Wynik badania nie podaje przyczyny udaru, najpewniej etiologia niedokrwienna związana z niestabilną blaszką miażdżycową. Ważną informacją jest występowanie czynników ryzyka. neuron 2011-04-06, 22:54 Bezsenność Udar mózgu Śpiączka Padaczka Migrena Otępienie Podstawy neurologii Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego Zaburzenia obwodowego układu nerwowego Zawartość serwisu ma charakter dydaktyczny i nie może zastępować kontaktu i porad lekarskiej. Copyright ©©

poszerzenie komory bocznej mózgu przyczyny