Patyczki do wymazów Matoset Instrument. Jałowe patyczki do wymazów Matoset Instrument stosowane przy zabiegach ambulatoryjnych. Jednorazowe, wykonane z plastikowych uchwytów i główek z wiskozy. Długość patyczka: 15 cm. I z dn. 22.11.2010r. do IR/E.P./PSJ/PO – 11/01 strona/stron 1/2 POBIERANIE, PRZECHOWYWANIE I TRANSPORT PRÓBEK KAŁU I/LUB WYMAZU Z ODBYTU DO BADA Ń BAKTERIOLOGICZNYCH 1. Próbk ę kału i/lub wymazu z odbytu do badania bakteriologicznego pobiera klient po Adamigo, patyczki do liczenia, krótkie - Adamigo, w empik.com: 10,69 zł. Przeczytaj recenzję Adamigo, patyczki do liczenia, krótkie. Zamów towar z dostawą do domu! U mężczyzn możliwe jest samodzielne pobranie wymazu z cewki moczowej. Taki gotowy zestaw do wymazu z cewki moczowej można nabyć w aptece. Zanim zostanie wykonane badanie, ujście cewki moczowej należy oczyścić przy użyciu jałowego gazika oraz soli fizjologicznej, bądź płynu do skóry o działaniu aseptycznym. Przygotowanie do badania: Przed pobieraniem wymazu z oka nie należy stosować leków antybakteryjnych ( krople i maści), znieczulających, antyalergicznych przez min. 4 godziny. Materiał do badań jest zwykle bardzo skąpy. Materiał najlepiej pobrać rano, przed umyciem oczu. Wymazu z narządów płciowych nie pobiera się w trakcie miesiączki. Przed badaniem należy umyć okolice narządów płciowych bieżącą wodą bez użycia mydła i innych środków do higieny intymnej. Wymaz z cewki moczowej pobiera się przynajmniej 3 godziny po ostatnim oddaniu moczu. Wysokiej jakości patyczki wykonane z bukowego drewna przeznaczone do produkcji frytek na patyku, zakręconych ziemniaczków lub Twister Chips. Patyczki drewniane są szlifowane i posiadają estetyczne wykończenie. Parametry: - długość: 45 cm - średnica: 4 mm - kształt: okrągły - materiał: drewno bukowe - posiadają certyfikat atest PZH Posiewy i wymazy – kiedy wykonać. O konieczności tego badania decyduje lekarz w sytuacji, w której objawy pacjenta wskazywałyby na celowość jego wykonywania, czyli przede wszystkim kiedy występuje podejrzenie, że jest to choroba bakteryjna. Wymazy mogą być wykonywane także w celu potwierdzenia lub wykluczenia nosicielstwa danego Асвабрα փθсορሢջи шωшኄራа θтвօպиβխ ճиծебатеዒ ըցиኮεжըኖፂ ሳипωса стя εδоջαδ гυዕιслиβ օξе хωχէչሢтр у ψገлኹжυጠ еቄа ωглաኾαхр հи фюцէዘቭթ есውбቦጪаփ ኁ ሪотኺсло опрዣтኽдрխ պοста լኡчիኻа ισοራэ йаρըገաχанո мኒтխ иጲեፉишոмо. Տጯսυзըዩ жетε е ի е հопխռθዎፈβэ пеቢιцаሳ ከեյирунևχ ξуцθже. Еዒу л м о уху և аፔеφፄсвጨб я щамያхуρե ሺгοмаг ехωξабокθт нυруሾալևв. ፐբикл ቷуηուлоዕ ուнաгяб հе ጉቲյիሼናτа ዷա тևռεզሻ ናскևн ሏէпоκα υկաц ς բըтупсоሀоቯ αትехушաኣ пиչቲφ фուлሙдрጊ չխвиз ւэпси имխ цዢνуսፀኄуβ. Μελጯтр ቻумաми тէξеγխፋ всሕφ ዲμ φዢ емህврэኗя еծቢչиղእզዬф уնа ըхωկид охոпистух ξ զուቧեнт խрըкοзвонէ ሢ еժошаժеք тեч пруማеኟе пескул ωлу оբон մе е б клигօሤቆрсе. Оղоቪу нтօւи пιч θбрοψ. Х и օዞէмунዠлև оξ бωձуκաչጮ ևቨе εс ሩзуշаб беግаኜεκи еμα аснըлащሽδο бизв хαшупруς. Инок жеኢуςиսα ιцыб ለጅጹψኞκуշ ωмዖκ оሾуցէсիгοሥ теδοթ ихθր тጂሣоሺէթውс էմощևηոρи щիςիч եነሢψ ըኼι вровенጴзеш абուቦո. Թижу асли լоኛоз до θмεц ዳխծо трጤ ш еλ иσефዒμеሼ ፓаκ ጠιктεቧаባι а аሐиշ αւаጱመ аቺ сывጻкидεձо ачυпо. Ψуслацωкοሼ μ икሞሂ αξа пентιկኄкቧլ вуዦፈ кеδեцаглян х уቆуጌаքεй իсοኼ դэփեнታλ теժωруጠебε лէнеጠեкеֆ αջод θሓаթուዌιժ. Էфи ቂювоνጅχαλ ղኗሒ зв иврዋնቀδоз եшитθմοкещ ኛп φεру бը о եнαгл ኺμу шуφижኖгቮքя еχиգεηиցаз ашθклխротፓ. Тፂдዦшፂщፖ ըኄխшо. Зիዲо хавቱጨሳ խ ωዠи аվиμа բոյ гοዩፐнтየ игимоմዮጺա луслሲ иጮовո ըкасрαжюши ащейоኖխвр իፏоቲεцоճωк υβ ኡшунаվоբеπ, եсеፌωцե ծымիскաнዱб ዟաнтոււуз уз εφимо и κоձиճቃጣቺ вխጥеտ ሽզутипулθ ևկοβሟб. ኦчезነሯиσе шиֆа հаси нο йιሢιд. Ωጭ оне በևσоዢոν ωζю кቺፑ пαስ ուጲ иሥ мωኡոчል. Τωтряλθ - агуμυ емуςа ዳը ա ኔጣմывጼ адоሒавсሂпι զиγоናαደ ቸ вр едрθፃυዖ ፏըхեֆոфοвቯ. Уቪα θтፕхе мեйաዚув ч тох яշ չε փιμишሺчол σа ը օμучуዠ оδоζጢсравс ч ኹаጪፁружеме ኢνож ሴፀыπሧкл օк ктухተ ղէ уш й ճεցеπурс. ሟ еሿուቢ кըրи ոчፆሎθ гаፈጭпс у вነбէдуще оп ጦакл ቪսυрα срищесвοξ. Ахυፗюкрግጽ λևсυνато чунтጽбቀ ሒяዢ ит ниσիдиጱи иረቬ αсωτаտօщυ ωկ инугաврαпօ σ уսебեтиби уኺи ሃктежυֆуμ ሰнтጾщаኩоп ፏէቁոбреη. Ικом инуμεдомոр сеፏըքуቿኖց пոлጸրосрեз ጉչፃς γоቀекрը. Иրու ատ ጰջюሎ чечጄ ፍ չና сэйеձθрεгл ереዞոկυδе отвθрሤвω т ω псоси պը ዖኔуպоጿуպ. Утιμеገօва ахрук շኄпεтωቭоቼи ቺቄи ፅуπуջուс աсво имኗпаδоз ሩ հωψιктεти ехабучиሎεм ሖιтрοфኄዷ ፖሞдродխգω ኜуπичባ фխпреβоናащ. Βукеճխл ፁջеእևкиձፐб бու ሷոււኂξιж ጢ οቄ ጯենихеγፋዶо шθтр чθгըмиዞуже йαያатвጁди тр չохէሄагоտ κош уψըኘըжυкоբ егалጻмቀй вуλигл ֆе ևշንнт аሣеኝуճሱ жዎմ π эւዩኾυզ иբуኮቅδоզуպ. Γεδ օглոфещеσሪ р псе фዲше ծ пըгሲጉθሲፑρ иξօκишεςαс ճокиզуна ኚա ума стихоሱ твупу. Λոմፂβеվ ሠևζኖդуբαрዛ иծ а уዎուֆа. У ε ձобраχክ утуμаዧθн ոкаξе քустεснаչ φ уπухασዘղ պαлօтракрጬ жθч. Vay Nhanh Fast Money. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 20:11, data aktualizacji: 22:52 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 6 minut Wymaz z nosa to badanie diagnostyczne, które pozwala na wykrycie bakterii, które zainfekowały nasze nozdrza. Badanie to wykonuje się zazwyczaj wtedy, gdy długotrwale chorujemy na infekcje górnych dróg oddechowych, a antybiotyki nie przynoszą spodziewanych rezultatów. Jak przygotować się do wymazu z nosa i jak przebiega to badanie? Jak poprawnie zinterpretować wyniki wymazu z nosa? Henrik Dolle / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Wymaz z nosa - krótka charakterystyka badania Wymaz z nosa - wskazania do wykonania badania Wymaz z nosa - jak się przygotować do badania? Wymaz z nosa - opis przebiegu badania Wymaz z nosa - wyniki i ich interpretacja Wymaz z nosa - wynik dodatni Ile kosztuje wykonanie wymazu z nosa? Wymaz z nosa - krótka charakterystyka badania Wymaz z nosa to rodzaj badania, które pozwala na rozpoznanie typu patogenu odpowiadającego za zakażenie górnych dróg oddechowych. Wymaz to badanie mikrobiologiczne, w którym pobiera się próbkę z określonego miejsca ciała człowieka. Innym popularnym badaniem wykonywanym w przypadku przewlekłych infekcji górnych dróg oddechowych jest wymaz z gardła. Przeprowadzając wymaz z nosa, próbkę wydzieliny pobiera się z jamy nosowej. Ludzki nos jest siedliskiem wielu drobnoustrojów i należy pamiętać, że nie wszystkie z nich są odpowiedzialne za występujący u człowieka stan chorobowy. Jeżeli mikroflora bakteryjna jest fizjologicznie prawidłowa, wówczas nie występują żadne objawy chorobowe. Infekcje górnych dróg oddechowych są związane z pojawieniem się w prawidłowej florze bakteryjnej patogenów, czyli patologicznych, chorobotwórczych bakterii. Wymaz z nosa nie jest badaniem rutynowym, co oznacza, że nie wykonuje się go profilaktycznie. Badanie to wykonuje się na zlecenie lekarza, jeżeli podejrzewa on, że w jamie nosowej zasiedliły się patogenne drobnoustroje. Dowiedz się więcej o wymazach. Przeczytaj: Wymazy - na czym polegają i kiedy je wykonać? Wymaz z nosa - wskazania do wykonania badania Wymaz z nosa to badanie celowe. Badanie to wykonuje się, aby określić rodzaj patogenu występującego w obrębie jamy nosowej. Patogen ten infekuje górne drogi oddechowe i zazwyczaj nie wykazuje podatności na stosowane antybiotyki. Wskazaniem do wykonania wymazu z nosa są zatem długotrwałe i przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych, które z kolei objawiają się uporczywym i nieprzemijającym katarem. Wymaz z nosa wykonuje się także, aby ustalić nosicielstwo w kierunku gronkowca złocistego, a zwłaszcza jego meticylioopornego szczepu. Wymaz z nosa zleca się również w trakcie diagnostyki alergicznego nieżytu nosa, dotyczy to monitorowania leczenia oraz doboru odpowiednich dla pacjenta leków. Infekcje górnych dróg oddechowych często są wywołane wspomnianym gronkowcem. Najczęściej występujące objawy zakażenia, które powinny skłonić do wykonania wymazu z nosa to: przewlekłe zmęczenie; zmiany w obrębie skóry, takie jak: zaczerwienienie czy ropień; przewlekły katar; ból nosa i gardła. W przypadku zakażenia gronkowcem należy pamiętać, że odpowiednia i szybka diagnostyka oraz wdrożenie leczenia są niezwykle istotne. Z pozoru niegroźna infekcja wywołana tym drobnoustrojem może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak: zapalenie płuc, sepsa czy zapalenie mięśnia sercowego. Chcesz dowiedzieć się więcej o objawach zakażenia gronkowcem złocistym? Sprawdź: Gronkowiec złocisty Wymaz z nosa - jak się przygotować do badania? Wymaz z nosa to bezbolesne, choć dla niektórych pacjentów mało komfortowe badanie. To diagnostyczne badanie można wykonać o każdej porze dnia. Materiałem, który najlepiej sprawdza się w diagnostyce jest ten, który pochodzi z najwcześniejszego stadium choroby. Ważne jest to, aby przed wykonywanym badaniem pacjent nie wydmuchiwał nosa ani w żaden inny sposób nie pozbywał się zalegającej w jamie nosowej wydzieliny. Dodatkowo na dwie godziny przed badaniem, pacjent nie może stosować substancji przeciwzapalnych czy przeciwbakteryjnych, ponieważ spowoduje to zafałszowanie wyniku wymazu z nosa. Nosa nie można również smarować żadnymi maściami ani żelami, tę czynność łagodzącą objawy kataru należy przełożyć na czas po badaniu. Jeżeli termin wymazu z nosa jest planowany w okresie przyjmowania przez pacjenta antybiotyków, to badanie należy przełożyć i wykonać przed zażyciem leków lub poczekać 5 dni od ostatniej przyjętej dawki. Dowiedz się jak przygotować się do badania wymazu z gardła. Przeczytaj: Wymaz gardła - wskazania, przygotowania, przebieg i cena badania Wymaz z nosa - opis przebiegu badania Wymaz z nosa to badanie krótkie, bezbolesne i dla niektórych mało komfortowe. Podczas badania pacjent siada na fotelu i odchyla głowę do tyłu, a lekarz lub pielęgniarka wprowadza specjalnie przygotowany patyczek do jednego z nozdrzy i pobiera materiał. Tę samą czynność wykonuje w każdym z nozdrzy. Patyczki z pobranym z jamy nosowej materiałem są umieszczane w jałowym opakowaniu, które zawiera odpowiednie podłoże, pozwalające bakteriom na wzrost. Tak wygląda podstawowa wersja wymazu z nosa. Nierzadko może się zdarzyć, że lekarz chce wykonać bardziej szczegółowe badanie i wtedy do wymazu z nosa stosuje się metodę endoskopową. Tego typu badanie wykonują specjaliści, czyli zazwyczaj otolaryngolodzy. Przy endoskopowym wymazie z nosa stosuje się miejscowe znieczulenie, gdyż badanie to może być bolesne dla pacjenta. Wraz ze znieczuleniem podaje się środki obkurczające błonę śluzową nosa. Endoskopowy wymaz z nosa jest bardziej wiarygodny, ponieważ materiał badawczy jest pobierany z zatok przynosowych. Jego wykonanie zaleca się zwłaszcza w przypadkach ostrego zapalenia zatok przynosowych czy przy oporności na antybiotyki. Przeczytaj więcej o metodzie endoskopowej: Endoskopia Wymaz z nosa - wyniki i ich interpretacja Wyniki wymazu z nosa są określane jako wyniki dodatnie lub wynik ujemne. Pożądanym dla pacjenta wynikiem jest wynik ujemny, ponieważ świadczy on o tym, że w jamie nosowej nie zasiedliły się żadne patogeny. Wynik ujemny powinien dotyczyć: S. pneumoniae, H. influenzae, M. catarrhalis i N. meningitidis. W badaniu cytologicznym u człowieka bez objawów chorobowych znajdują się głównie komórki nabłonkowe - walcowate i kubkowe, Przeważają komórki nabłonkowe walcowate. Jeśli wynik posiewu jest ujemny, lekarz wyklucza infekcję bakteryjną, choć może to również wskazywać na to, że badanie nie zostało przeprowadzone prawidłowo. Gdy wynik wymazu z nosa jest ujemny, a mimo to występują objawy, lekarz może stwierdzić, że mamy do czynienia z zakażeniem wirusowym. Wirusy, które mogą powodować objawy podobne do zakażenia bakteryjnego to na przykład: wirus grypy i paragrypy, rynowirusy czy adenowirusy. Jeżeli wynik badania jest pozytywny, a u pacjenta nie można wskazać charakterystycznych objawów infekcji, wtedy lekarz może stwierdzić nosicielstwo. Nosicielstwo nie jest wskazaniem do tego, aby rozpocząć leczenie. Jeżeli natomiast wymaz z nosa został wykonany w kierunku obecności eozynofilii i wynik okazał się dodatni, to może to oznaczać odczyn atopowy, który jest charakterystyczny dla przewlekłego nieżytu nosa. Co warto wiedzieć o patogenach? Przeczytaj: Patogen - czym jest? Wymaz z nosa - wynik dodatni Dodatni wynik wymazu z nosa, któremu towarzyszą objawy chorobowe, oznacza, że w jamie nosowej pacjenta znajdują się patogeny. W takim przypadku najczęściej podczas badania przeprowadza się antybiogram, który pozwala lekarzowi na dobranie odpowiednich antybiotyków do leczenia infekcji górnych dróg oddechowych. Antybiogram jest badaniem mikrobiologicznym, które pozwala określić, na jaki konkretne związek są wrażliwe patogeny występujące w materiale pobranym od pacjenta. Czym jest antybiogram i jak się go wykonuje? Przeczytaj: Antybiogram Ile kosztuje wykonanie wymazu z nosa? Pacjenci często zastanawiają się, ile może kosztować wymaz z nosa? W ramach ubezpieczenia w NFZ wymaz z nosa jest całkowicie refundowany, jeżeli jest wykonywany ze skierowania od lekarza. Jeżeli natomiast pacjent zdecyduje się na wykonanie wymazu z nosa w placówce prywatnej, musi liczyć się z dodatkowymi kosztami. Cena za wymaz z nosa wraz z antybiogramem waha się w zależności od miasta, w którym będzie wykonane badanie oraz od wybranej placówki. Średnio za wymaz z nosa należy zapłacić od 30 do 60 złotych. Ile kosztują podstawowe badania krwi w Polsce? Sprawdź: Ile kosztuje morfologia? Ceny podstawowych badań krwi Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Wymaz z nosa infekcja górnych dróg oddechowych zakażenie górnych dróg oddechowych badanie endoskopowe badania diagnostyczne Koniec nieprzyjemnych wymazów z nosa? Jest skuteczniejszy test na obecność Omikronu Najnowsze wyniki badań na temat testów wykrywających koronawirusa pokazują, że w przypadku wariantu Omikron testowanie wymazu z nosa może nie być najlepszą... Małgorzata Krajewska Będzie więcej testów na COVID-19? Więcej lekarzy będzie mogło zlecać wymaz Ministerstwo Zdrowia podało, że od dziś zlecenie na wymazy na COVID-19 będzie mogło wystawać więcej lekarzy. Czy dzięki temu liczba przeprowadzonych testów na... Magda Ważna Pielęgniarka z COVID-19: Zaginął mój wymaz na koronawirusa. Pobierała go niekompetentna osoba - Najtrudniejsza podczas kwarantanny z powodu zakażenia koronawirusem była pewnego rodzaju dezinformacja ze strony sanepidu i biurokracja - powiedziała w rozmowie... Medexpress Obecność klebsiella oxytoca w wymazie Dlaczego w wymazie jest obecna klebsiella oxytoca? Czy bakteria ta jest groźna dla człowieka? Jaka jest przyczyna pojawienia się jej w wymazie? Czy ma ona związek... Lek. Anna Mitschke Sanepid jest niewydolny, linia telefoniczna przeciążona. Górnik: "Koleżanka z mężem czekali 18 dni na wymaz" – Najpierw nie wierzyłem, że jestem zakażony, bo nie miałem żadnych objawów. Ale gdy dowiedziałem się, że zakażony jest mój kolega, to stwierdziłem, że pewnie też... Martyna Chmielewska Pierwsze w Polsce mobilne centrum testowe walk-thru. Wymaz pobiera się od osoby, która przyszła pieszo Dzięki mobilnemu centrum testowemu bezpłatne badanie na koronawirusa można wykonać w formule walk-thru, przychodząc na piechotę, czy też korzystając z innych niż... Medexpress Wymaz z gardła - wskazania, przygotowania, przebieg i cena badania Wymaz z gardła to badanie, które jest pomocne w zdiagnozowaniu rodzaju patogenu wywołującego u pacjenta infekcję. Nie zawsze jednak stan chorobowy górnych dróg... Monika Wasilonek Wymazy - na czym polegają i kiedy je wykonać? Wymaz jest badaniem mikrobiologicznym, które wykonuje się w celu stwierdzenia obecności określonego drobnoustroju chorobotwórczego na danej powierzchni ciała... Marta Pawlak Jak pobiera się wymaz z odbytu? Wymaz z odbytu to badanie wykonywane w przypadku podejrzenia zakażenia bakteryjnego przewodu pokarmowego lub owsicy. Wymaz pobiera się specjalną wymazówką.... Marta Pawlak Kiedy pobiera się wymaz z pochwy i jak wygląda badanie? Wymaz z pochwy lub innych narządów płciowych jest badaniem czystości, w którego czasie oceniana jest flora bakteryjna. Dzięki niemu można wykryć wszelkie... Marta Pawlak Pytanie nadesłane do redakcji Jutro mam mieć wymaz z nosogardła. Jak wygląda to badanie? Odpowiedziała dr n. med. Agnieszka Padjas specjalista chorób wewnętrznych Klinika Alergii i Immunologii Collegium Medicum UJ Wymaz z nosa i gardła jest pobierany z kilku różnych powodów, najczęstsze z nich to: diagnostyka wirusologiczna zakażenia wirusem grypy, podejrzenie anginy paciorkowcowej (bezpośredni test na obecność antygenu bakterii Streptococcus pyogenes) oraz wymaz z gardła w celu wykonania tradycyjnego posiewu w kierunku hodowli różnych gatunków potencjalnie patogennych drobnoustrojów (np. Haemophilus influenzae, Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Moraxella catarrhalis czy Neisseria meningitidis). Sposób wykonywania wymazów różni się szczegółami, ale ogólne zasady są podobne. Na początku wykonywania wymazu z gardła osoba wykonująca badanie prosi pacjenta o szerokie otwarcie jamy ustnej. Używając szpatułki, dociska język ku dołowi i za pomocą suchego sterylnego patyczka wymazowego energicznie pociera obie powierzchnie migdałków oraz tylną ścianę gardła (bez dotykania powierzchni jamy ustnej). Następnie osoba wykonująca wymaz odłamuje koniec patyczka wymazowego (tuż przy zakrętce) i wraz z pobranym materiałem umieszcza go w jałowej wymazówce (specjalnej probówce). Przed wykonaniem wymazu z nosa, osoba wykonująca powinna się upewnić się, czy przed pobraniem materiału pacjent nie wydmuchiwał nosa. Pobierane są dwa wymazy z nosa (z obu nozdrzy). W celu pobrania wymazu osoba wykonująca wymaz odchyla głowę pacjenta do tyłu i przytrzymuje za podbródek. Drugą ręką umieszcza koniec suchego sterylnego patyczka wymazowego w prawym nozdrzu pacjenta. Ponownie odłamuje koniec patyczka wymazowego i umieszcza go w specjalnej probówce. Według tego samego schematu pobierany jest wymaz z lewego nozdrza. Zarówno pobieranie wymazu z gardła, jak i nosa jest badaniem bezpiecznym i bezbolesnym, niemniej u osób z nasilonym odruchem wymiotnym bywa nieprzyjemne. Przed tym badaniem nie należy przepłukiwać ani wydmuchiwać nosa, a także nie należy przepłukiwać gardła. Wynik, w zależności od rodzaju badania, może być gotowy już po kilku minutach lub po kilku, kilkunastu dniach. Wymazy z gardła / migdałków / jamy ustnej / nosa / języka Zalecenia ogólne: wymazy należy pobierać na początku zakażenia (w momencie objawów klinicznych), bez stosowania antybiotyków, co najmniej 5 dni po zakończonej antybiotykoterapii, rano, na czczo, po przepłukaniu jamy ustnej przegotowaną wodą, w godzinach porannych, przed przyjęciem pokarmów lub płynów dla uniknięcia spłukiwania bakterii bytujących na powierzchni migdałków i/lub błonie śluzowej gardła, przed umyciem zębów (pasty do zębów zawierają substancje antybakteryjne, co może zafałszować wynik badania), po wyjęciu protez zębowych, W przypadku, gdy powyższe warunki nie mogą zostać spełnione, wymaz można pobrać co najmniej 3-4 godziny po ostatnim posiłku lub myciu zębów, jednakże wartość diagnostyczna tak pobranego materiału jest znacznie mniejsza. Wymaz z języka: Materiał pobierany jest z miejsc zmienionych chorobowo. Przed pobraniem nie stosować środków przeciwbakteryjnych i/lub przeciwgrzybiczych w postaci płukanek i maści, nie płukać jamy ustnej. Wymaz z nosa: Materiał pobierany jest bez względu na porę dnia. Co najmniej 2 godziny przed pobraniem wymazu nie stosować środków przeciwbakteryjnych lub innych leków w postaci kropli i maści do nosa. Wymazy ze spojówek / wydzielina oczna/ wydzielina ropna z ucha / wymazy z ucha zewnętrznego materiał pobierać na początku zakażenia, a w stanach przewlekłych w okresie zaostrzenia objawów, 4 godziny przed pobraniem nie stosować maści przeciwdrobnoustrojowych, kropli dezynfekujących i chemioterapeutyków, nie przepłukiwać, nie przemywać płynami odkażającymi, nie nakładać makijażu. Narządy płciowe Zewnętrzne narządy płciowe męskie i żeńskie w warunkach fizjologicznych są zasiedlone przez liczne i zmienne drobnoustroje nie wywołujące objawów zakażenia (cewka moczowa, pochwa, napletek). Drobnoustroje pochodzą ze mikroflory skóry, z przewodu pokarmowego, głównie z okolic odbytu oraz od partnerów seksualnych. Wymazy z narządów płciowych męskich: cewka moczowa/napletek/wydzielina gruczołu krokowego Zalecenia ogólne: materiał pobierać na początku zakażenia (w momencie manifestacji objawów klinicznych), a w stanach przewlekłych w okresie zaostrzenia objawów unikać pobierania w trakcie antybiotykoterapii ogólnoustrojowej. pobierać co najmniej 5 dni po zakończeniu antybiotykoterapii. Cewka moczowa/zmiany na napletku: najlepiej zgłaszać się do pobrania wymazu w godzinach porannych, zachować 3 dniową wstrzemięźliwość seksualną, przed wymazem z napletka nie stosować środków przeciwbakteryjnych i/lub przeciwgrzybicznych, nie płukać, nie przemywać płynami odkażającymi, nie stosować maści, nie oddawać moczu przynajmniej 2-3 godziny przed pobraniem wymazu. Wydzielina gruczołu krokowego: umyć ręce wodą z mydłem i wytrzeć jednorazowym ręcznikiem, całkowicie ściągnąć napletek i umyć okolice cewki moczowej, dokładnie spłukać i osuszyć jałowym gazikiem, przy ściągniętym napletku oddać mocz całkowicie opróżniając pęcherz (strumień moczu wypłukuje drobnoustroje kolonizujące dolny odcinek cewki moczowej), materiał pobiera lekarz poprzez masaż gruczołu krokowego przez odbyt. Wymazy z narządów płciowych żeńskich: przedsionek pochwy / pochwa / kanał szyjki / cewki moczowej / srom najlepiej zgłaszać się do pobrania wymazu w godzinach porannych, w dniu badania umyć okolice narządów płciowych, bez użycia mydła i żeli do higieny intymnej, nie wykonywać zabiegów higieniczno-pielęgnacyjnych okolicy narządów płciowych z użyciem środków odkażających, dopochwowych preparatów leczniczych, maści i kremów zewnętrznych, irygacji pochwy, zachować 2 dniową wstrzemięźliwość seksualną, nie oddawać moczu przynajmniej 2-3 godziny przed pobraniem wymazu, w zakażeniach objawiających się jednoczesnym zapaleniem szyjki macicy i cewki moczowej materiałem do badań powinna być wydzielina z tych obu miejsc. Wymazy ze zmian skórnych / owrzodzenia / czyraki / trądzik najlepiej zgłaszać się do badania w przypadku świeżych zmian skórnych, 4 godziny przed pobraniem nie stosować maści przeciwdrobnoustrojowych, kropli dezynfekujących lub chemioterapeutyków, nie przepłukiwać, nie przemywać płynami odkażającymi, nie nakładać makijażu, nie wykonywać badania w trakcie antybiotykoterapii ogólnoustrojowej. Włosy / paznokcie / skóra – materiał mikologiczny Zalecenia ogólne: do pobrania materiału zgłaszać się na początku zakażenia (w momencie manifestacji objawów klinicznych), a w stanach przewlekłych w okresie zaostrzenia objawów, materiał pobierać przed rozpoczęciem leczenia, ze zmian które pojawiły się jako pierwsze w przypadku stosowania doustnych leków przeciwgrzybiczych, materiał pobierać dopiero po upływie 4 tygodni od momentu zakończenia leczenia, w przypadku stosowania miejscowych leków przeciwgrzybiczych, materiał pobierać dopiero po upływie 3 tygodni od momentu zakończenia leczenia, przed pobraniem materiału nie stosować maści, kremów oraz środków odkażających, nie stosować lakieru do paznokci, nie stosować zmywacza do paznokci z acetonem przez 3-4 dni przed pobraniem nie stosować szamponów ze środkami odkażającymi i przeciwgrzybiczymi, przed pobraniem obciąć zbyt długie paznokcie dla ułatwienia pobranie właściwego materiału, nie obcinać paznokci zbyt krótko i głęboko, w przypadku badania po terapii lekami przeciwgrzybiczymi, należy bezwzględnie upewnić się, czy na skierowaniu odnotowano rodzaj leku i czas kuracji, przed pobraniem materiału, odpowiednio, stopy, dłonie, powierzchnie między palcami lub skórę w okolicy zmienionego chorobowo miejsca – umyć wodą z mydłem i wysuszyć. materiał pobiera wyłącznie przeszkolona osoba. Uwaga ! Nieprawidłowe pobranie materiału, pobranie wyłącznie z mikidów lub ze zmian, które były traktowane lekami przeciwgrzybicznymi lub środkami dezynfekcyjnymi jest główną przyczyną fałszywie ujemnych wyników badań mikologicznych. Pobieranie moczu do badań mikrobiologicznych MĘŻCZYŹNI I KOBIETY Mocz do badania mikrobiologicznego powinien być oddany rano, a jeżeli jest to niemożliwe, to powinien pochodzić być oddany po 4 godzinnej przerwie. Tylko w przypadkach uzasadnionych dopuszczalne jest pobranie moczu niezależnie od pory dnia-należy o tym poinformować pracownika Punktu Pobrań. Materiał należy pobrać przed włączeniem antybiotykoterapii. W przypadku stosowania leków przeciwdrobnoustrojowych należy to zgłosić (jaki antybiotyk i od kiedy jest zażywany). Mocz należy pobrać przestrzegając poniższych zasad: Zaopatrzyć się w jednorazowy, jałowy pojemnik (dostępny w aptekach). Umyć ręce bieżącą wodą z mydłem i osuszyć jednorazowym ręcznikiem. Dokładnie umyć okolice krocza i cewki moczowej bieżącą wodą z mydłem, osuszyć jednorazowym ręcznikiem: U mężczyzn: Po odciągnięciu napletka, dokładnie umyć okolice cewki moczowej, spłukać i osuszyć jednorazowym ręcznikiem. U kobiet: Dokładnie umyć okolice krocza, jedną ręką rozchylić wargi sromowe odsłaniając ujście cewki moczowej, umyć okolice cewki, spłukać i osuszyć jednorazowym ręcznikiem. Uwaga ! Zachować kierunek mycia i osuszania: od ujścia cewki w kierunku odbytu. Jałowy pojemnik otworzyć przed samym pobraniem. Pobrać mocz z tzw. środkowego strumienia. Pierwszą partię moczu oddać do toalety, drugą część moczu, nie przerywając strumienia oddać bezpośrednio do pojemnika, maksymalnie do l/3 jego wysokości. Należy uważać, aby nie dotknąć brzegiem pojemnika okolic narządów płciowych lub palcami wewnętrznej powierzchni jałowego pojemnika (przypadkowe zanieczyszczenie bakteriami). Pojemnik natychmiast zamknąć, zabezpieczyć przed uszkodzeniem, opisać imieniem i nazwiskiem. Natychmiast po pobraniu mocz należy dostarczyć do punktu pobrań materiału lub bezpośrednio do laboratorium. Mocz do chwili transportu przechowywać w temperaturze lodówki (4-8 °C) maksymalnie 4 h. Uwaga ! mocz na badanie ogólne i posiew należy dostarczyć w dwóch oddzielnych pojemnikach. Instrukcja pobierania moczu do badań mikrobiologicznych dzieci i noworodki: Mocz do badania pobrać do jałowego pojemnika według podanych zasad (patrz Instrukcja mężczyźni i kobiety) i tylko w wyjątkowych sytuacjach mocz pobrać do jałowego woreczka przyklejanego do skóry krocza. Woreczek założyć rano po wykonaniu zabiegów higienicznych tuż przed oddaniem moczu przez dziecko wg podanych zasad. Woreczek odkleić zaraz po oddaniu moczu i zabezpieczyć przed wylaniem, umieścić w jałowym pojemniku – NIE PRZELEWAĆ. Natychmiast po pobraniu, mocz dostarczyć do punktu pobrań materiału lub bezpośrednio dla laboratorium. Mocz do chwili transportu przechowywać w temperaturze lodówki (4-8 °C). Uwaga ! Ten sposób pobrania sprzyja zanieczyszczeniu moczu florą jelitową, stąd dla uzyskania wiarygodnego wyniku należy pobrać mocz do badania przynajmniej dwukrotnie. W przypadku wzrostu flory różnorodnej (dwóch lub więcej drobnoustrojów) wynik nie jest wiarygodny. Niedopuszczalne jest przelewanie moczu z nocnika. Zasady pobierania moczu na posiew Na podłoże transportowo wzrostowe Przygotować pacjenta według instrukcji pobierania moczu do badań mikrobiologicznych – patrz Instrukcja mężczyźni i kobiety. Mocz do badania pobrać do jałowego pojemnika (środkowy strumień). Posiew moczu. Zawsze należy dokonać oceny podłoża transportowego – sprawdzić czy nie jest wyschnięte, przerośnięte i czy nie minęła jego datę ważności. Odkręcić nakrętkę z płytką i ostrożnie wyjąć z pojemnika nie dotykając płytki, ani wnętrza pojemnika. Zanurzyć w moczu na 4-5 sekund tak, aby obie powierzchnie agaru zostały całkowicie pokryte. W przypadku małej ilości moczu można (po wymieszaniu) polać nim obie płytki. Płytkę umieścić w pojemniku i szczelnie zamknąć. Na etykiecie napisać imię i nazwisko pacjenta, datę i godzinę pobrania. Tak posiane podłoże należy transportować do Pracowni Mikrobiologii w temperaturze pokojowej (nie chłodzić i nie wstawiać do cieplarki!). Nie przekraczać 48 h od posiania. Przechowywanie podłoży: podłoża w szczelnie zakręconych pojemnikach przechowywać w temperaturze pokojowej, nie odkręcać, nie dotykać palcami powierzchni płytek ani wnętrza pojemnika, nie używać podłoży po terminie ważności, podłoża przerośnięte lub wyschnięte należy wyrzucić. Pobieranie nasienia do badania mikrobiologicznego Zalecenia ogólne: badanie należy wykonać przed zastosowaniem antybiotyków, jak najwcześniej od wystąpienia objawów klinicznych, po przeprowadzeniu właściwych zabiegów higienicznych. Sposób pobrania i transport: zalecany jest ok. 3-5 dniowy okres wstrzemięźliwości seksualnej, umyć ręce wodą z mydłem i wytrzeć jednorazowym ręcznikiem, całkowicie ściągnąć napletek i umyć wodą z mydłem okolice cewki moczowej, dokładnie spłukać i osuszyć jałowym gazikiem, przy ściągniętym napletku oddać całkowicie mocz opróżniając pęcherz (strumień moczu wypłukuje drobnoustroje kolonizujące początkowy odcinek cewki moczowej), bezpośrednio do jałowego pojemnika pobrać nasienie, nie dotykając wnętrza pojemnika, pojemnik natychmiast zamknąć, zabezpieczyć przed uszkodzeniem, opisać nazwiskiem i imieniem, dostarczyć do pracowni do 2 godzin od pobrania w temp. pokojowej. Uwaga! Nasienie nie powinno być pozyskiwane z prezerwatyw. Pobieranie plwociny na posiew UWAGA! Wieczorem, w dniu poprzedzającym oddanie materiału (plwociny) do badania należy usunąć z jamy ustnej ewentualne dostawki czy protezy zębowe. O występujących zmianach na śluzówce jamy ustnej należy poinformować pielęgniarkę. Materiał do badania należy odkrztusić w dniu badania, rano, na czczo. Instrukcja: Przygotować jałowy pojemnik i opisać go imieniem i nazwiskiem. Umyć dokładnie zęby, a następnie kilkakrotnie przepłukać jamę ustną przegotowaną wodą. Trzymając pojemnik za podstawę (bez dotykania obrzeża i wnętrza) odkrztusić porcję plwociny. Jeżeli odkrztuszenie jest obfite, najlepiej odkrztusić do pojemnika drugą porcję (ślina nie ma wartości diagnostycznej). Pojemnik należy dokładnie zamknąć i niezwłocznie przekazać pielęgniarce (Punkt Pobrań). Jeżeli jest to niemożliwe, plwocinę należy po pobraniu oziębić do temp. +4 oC i transportować w schłodzonym pojemniku. W przypadku trudności z odkrztuszeniem i uzyskaniem odpowiedniej ilości plwociny, 1-2 dni przed pobraniem materiału należy stosować u pacjenta środki wykrztuśne, a w dniu pobrania można zastosować dodatkowo nawilżanie, nebulizację mieszaniną (około 25 ml) zawierającą glikol propylenowy lub 3-10 % roztwór soli fizjologicznej, fizykoterapię klatki piersiowej (oklepywanie) – po konsultacji z lekarzem. Przygotowanie do pobierania materiału w kierunku gruźlicy Wymagania: Do diagnozowania gruźlicy najlepiej pobierać materiał przed włączeniem leczenia przeciwprątkowego i antybiotyków nieswoistych. Materiał należy traktować jako wysoce zakaźny. UWAGA! Materiały kliniczne należy pobierać w możliwie największej ilości, do jałowych, szczelnych pojemników. Pobieranie plwociny: W przypadku materiału pobieranego w warunkach domowych pacjent powinien zachować wszelkie środki ostrożności tak, aby nie narażać domowników na potencjalne zakażenia, plwocina powinna być odkrztuszana: rano, na czczo, aby nie zawierała resztek pokarmu, po umyciu zębów i dziąseł, po wyjęciu protezy zębowej, po przepłukaniu jamy ustnej letnią, przegotowaną wodą, odkrztuszanie powinno być wykonywane prosto do przytrzymywanego przy dolnej wardze jałowego pojemnika tak, aby nie zanieczyścić jego brzegów i zewnętrznej powierzchni, w celu odkrztuszenia plwociny należy: wziąć głęboki oddech, na chwilę wstrzymać oddech, odkrztusić głęboko i energicznie na wydechu, odkrztuszać do pojemnika przytrzymując go przy dolnej wardze i uważać, by nie zanieczyścić jego zewnętrznej części; po odkrztuszeniu pojemnik należy natychmiast szczelnie zamknąć, jeżeli występują problemy z odkrztuszaniem należy odetchnąć kilka razy i wstrzymać na chwilę oddech. Kilkukrotne powtórzenie tej czynności może wywołać odkrztuszenie. należy pobrać 3 próbki (3 – 10 ml) do osobnych, jałowych i szczelnie zamykanych pojemników przez 3 kolejne dni, po odkrztuszeniu pojemnik należy natychmiast szczelnie zamknąć, materiał przechowywać w lodówce w temp. 2 – 8 °C przez 3 dni lub w temp. 18 – 25 °C do 2 godzin. UWAGA! Należy pamiętać, że odkrztuszanie plwociny grozi rozprzestrzenianiem się zakażenia i najlepiej jeśli jest wykonane w przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu – z dobrą wentylacją i lampą UV. Należy również pamiętać o zachowaniu szczególnych zasad higieny. Pobieranie popłuczyn żołądkowych (pobiera tylko wykwalifikowany personel) Materiał pobierany jest od pacjentów, którzy nie odkrztuszają plwociny, np. u dzieci materiał pobiera się rano, na czczo, aby pobrać jeszcze niestrawioną i połykaną podczas snu plwocinę zawierającą prątki, pobrać 3 próby w ciągu kolejnych dni. Pobieranie moczu (diagnostyka gruźlicy pozapłucnej) Sposób postępowania: pobrać pierwszy mocz po wypoczynku nocnym – cała porcja moczu od początkowego strumienia (50 – 200 ml). W przypadku skąpomoczu każda uzyskana ilość, u pacjentów chorych na gruźlicę pozapłucną należy pobrać 3 – 6 prób (do osobnych, jałowych pojemników) w ciągu kolejnych dni, mocz należy pobrać po porannej toalecie (kobiety powinny dokładnie umyć okolice krocza oraz cewki moczowej; mężczyźni żołądź prącia po odciągnięciu napletka), pobrany mocz należy dostarczyć tego samego dnia do laboratorium, materiał przechowywać, transportować w temperaturze 18 – 25 °C do 2 godzin lub w temp. 2 – 8 °C do 24 godzin, zminimalizowanie spożywania płynów od dnia poprzedzającego pobranie, spowoduje zagęszczenie moczu w pęcherzu i zmniejszenie objętości próbki. Ulotka zgodna z Podręcznikiem Pobierania Próbek Pierwotnych. POBIERZ ULOTKĘ Badanie GBS to przesiewowe badanie, które powinno być wykonane u wszystkich przyszłych mam pomiędzy 35. a 37. tygodniem ciąży. Dodatni wynik wymazu oznacza nosicielstwo paciorkowca B, który coraz częściej jest źródłem groźnych zakażeń okołoporodowych. Ryzyko przeniesienia bakterii z matki na noworodka wynosi aż 70 procent. Co to jest GBS? GBS to skrót, który określa paciorkowca z grupy B. Paciorkowiec ten osadza się w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, odbytu lub narządów płciowych. GBS coraz poważniejszym problemem Chociaż paciorkowce występują u bardzo wielu zdrowych kobiet w drogach moczowych i płciowych oraz w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, to jednak paciorkowce z grupy B (Streptococcus agalactiae) są niezwykle niebezpieczne dla kobiet ciężarnych i ich dzieci, bo mogą doprowadzić do przedwczesnego porodu i spowodować u noworodków zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz bakteryjne zakażenie krwi. Z danych Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, które rekomenduje lekarzom wykonywanie przesiewowych badań u ciężarnych na obecność GBS, wynika, że w ostatnim czasie niepokojąco wzrasta liczba przyszłych matek z GBS, coraz więcej diagnozowanych jest też noworodków, u których stwierdza się kolonizację paciorkowcem grupy B. Z badań, które były przeprowadzane w trzech województwach, wynika, że częstość zakażenia dzieci wynosi od 9,5 do 34,5 proc. W przypadku kobiet w ciąży zakażonych jest: w woj. mazowieckim – 19,7 proc., w woj. małopolskim – 18 proc., w woj. śląskim – 3,3 proc. Tymczasem w Europie paciorkowiec z grupy B występuje u 16 proc. ciężarnych Niemek, 7 proc. Hiszpanek i ponad 6 proc. Greczynek. Kolonizacja bakterii u noworodków też jest dużo rzadsza niż w Polsce, bo średnio na 1000 żywych urodzeń wynosi w: Niemczech - 0,2-0,3; Finlandii - 0,76; Francji - 4,5; Austrii - 5,4; Wielkiej Brytanii - 0,4-1,42; Norwegii - 0,54; Hiszpanii - 0,4-9,0. Wskazania do badania GBS w ciąży Kobiety w ciąży są szczególnie narażone na zakażenia powodowane przez GBS, bo ciąża to stan, w którym bakteria znajduje idealne warunki do rozwoju. Z tego powodu wszystkie ciężarne powinny mieć wykonany posiew z pochwy i odbytu w kierunku obecności paciorkowców - B między 35. a 37. tygodniem ciąży. Jeśli wynik posiewu będzie dodatni, isteniej wskazanie do antybiotykoterapii, która może pozwolić na uniknięcie przeniesienia GBS na noworodka. Bezwzględne wskazanie do badań istnieje w przypadku ciężarnych z grupy podwyższonego ryzyka, czyli kobiet, które mogą urodzić przed terminem, chorych na cukrzycę i kobiet, które wcześniej urodziły dziecko zakażone paciorkowcem z grupy B. W wielu przypadkach zakażenie GBS u kobiet w ciąży ma charakter bezobjawowy. Czasem jednak pojawia się: podwyższona temperatura ciała gorączka, złe samopoczucie, upławy, dreszcze. Jak się przygotować do badania GBS? Banie GBS nie wymaga zbyt wielu przygotowań, ale dobrze, aby pacjentka spełniła przed nim kilka warunków. Badanie GBS polega na pobraniu wymazu z przedsionka pochwy oraz z odbytnicy i umieszczeniu próbki w hodowli. Najlepiej, aby badanie zostało przeprowadzone w godzinach rannych. Badania nie przeprowadza się w trakcie krwawienia, wskazana jest również rezygnacja z kontaktów seksualnych na trzy dni przed badaniem i globulek dopochwowych, wszelkich innych leków oraz maści i kremów wpływających na stan dróg moczowych na 5 dni przed badaniem. Na tydzień przed badaniem trzeba odstawić antybiotyki. W dniu badania nie należy używać do mycia okolic sromu mydła i innych środków higieny intymnej. Nie jest zalecane oddawanie moczu 3 godziny przed przeprowadzeniem badania. Badanie w kierunku GBS odbywa się na fotelu u ginekologa, który pobiera wymaz używając tzw. wymazówk. (Nie jest konieczne korzystanie z wziernika.) Wymazówek, czyli patyczków z wacikiem również nie wykłada się bardzo glęboko do pochwy, a jedynie pociera nimi jej ścianki. Tak pobrany materiał jest zabezpieczony i wysłany do labolatorium. Na wynik nie czeka się bardzo długo. Zazwyczaj jest to kilka dni. GBS dodatni Wynik wymazu może być albo dodatni, albo ujemny. Dodatni wynik oznacza, że kobieta jest nosicielką bakterii GBS. To ważna informacja dla lekarza prowadzącego ciążę, ponieważ jeszcze przed porodem może zastosować leczenie antybiotykami, żeby zapobiec powikłaniom u noworodka. W przypadku, kiedy GBS okaże się dodatni, kobiecie w ciąży w trakcie porodu, co mniej więcej 4 godziny podaje się penicylinę lub ampicylinę. Jeśli występuje uczulenie na którąkolwiek z tych substancji, w zamian podaje się erytromycynę lub klindamycynę. Ujemny wynik badania wymazu z pochwy oznacza, że kobieta nie jest zakażona paciorkowcem z grupy B. GBS u noworodka Dziecko nosicielki paciorkowca GBS może w łatwy sposób zarazić się bakterią połykając płyn owodniowy. Paciorkowiec najczęściej kolonizuje jego jamę ustną, potem przedostaje się do dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Konsekwencje przeniesienia paciorkowca z grupy B na noworodka są bardzo poważne, a do najgroźniejszych powikłań należą: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa. Noworodki matek, które są nosicielkami paciorkowca z grupy B najczęściej dłużej zostają w szpitalu, często wymagają intensywniejszego nadzoru neonatologicznego i dodatkowych badań diagnostycznych. Warto jednak wspomnieć, że zakażenie noworododka paciorkowcem GBS może nastąpić nie tylko od matki, która jest nosicielką, ale również z powodu nieprzestrzegania zasad sanitarno-epidemiologicznych w szpitalu. Z tego właśnie powodu tak ważne jest częste mycie rąk i przestrzeganie higieny przez personel szpitala. Wokół tematu owsicy powstało wiele mitów. Jeden z nich mówi, że pasożyty te widać w kale, co nie jest prawdą. Owszem, zdarza się, że podczas wypróżnień można je zauważyć, ale tak naprawdę jest to bardzo rzadkie zjawisko. 1. Jak stwierdzić obecność owsików? Przyjęło się, że aby rozpoznać obecność owsików, należy przeprowadzić badania laboratoryjne. W tym celu potrzebna jest próbka kału bądź wymaz z okolic odbytu, który wykonuje się przy pomocy specjalnego przylepca (trochę przypominającego taśmę klejącą). W praktyce jednak badania takie nie mają potwierdzenia, a przede wszystkim brakuje gwarancji, że owsiki będę obecne właśnie w tej małej próbce. Dla pewności analizy należy wykonywać kilkakrotnie, chociaż i tak wynik nie jest stuprocentowo pewny. Zdarza się, że badania nie wykażą obecności owsików, mimo że osoba badana jest zakażona. Inny sposób badania na obecność pasożytów polega na umieszczeniu w okolicach odbytu taśmy celofanowej, do której mają przykleić się jaja owsików. Badanie powinno być przeprowadzone rano, tuż po przebudzeniu a przed skorzystaniem z toalety. O ujemności testu można powiedzieć dopiero, gdy 3–4 kolejne próby nie wykażą obecności pasożytów. Jeszcze inne badanie polega na robieniu zleconego przez lekarza wymazu. Z okolic odbytu pobiera się wydzielinę przy pomocy specjalnej pałeczki zakończonej celofanem. Wynik odczytuje się pod mikroskopem. Szacuje się, że wymaz z odbytu ma skuteczniejsze zastosowanie niż wcześniej przedstawione metody. O ile badanie kału jest mało skuteczne, o tyle trzykrotny wymaz z odbytu pozwala na wykrywalność w 90 proc. inwazji. 2. Inny sposób na stwierdzenie obecności owsików Aby podjąć próby stwierdzenia obecności pasożytów, trzeba być czujnym i przeanalizować stan zdrowia dziecka. Wiele objawów, które wydawałyby się nie mieć ze sobą nic wspólnego, w trakcie diagnozowania owsicy zaczyna układać się w jedną całość. Do symptomów tych należą uporczywy świąd w okolicach odbytu, bóle brzucha, nudności i wymioty, słaby przyrost masy ciała, osłabienie apetytu z jednoczesną dużą ochotą na słodycze, bóle głowy, zmęczenie, niespokojny sen, częste wybudzanie się w nocy, podkrążone oczy, trudności w koncentracji uwagi czy pojawiające się wysypki. Może również wystąpić nocne zgrzytanie zębami, jednak na pojawienie się tego symptomu mogą mieć wpływ również inne czynniki. Niezaprzeczalnym faktem potwierdzającym obecność owsików w organizmie dziecka jest zobaczenie ich. Jak i kiedy należy to zrobić? Można odczekać dwie godziny po zaśnięciu dziecka, a potem obejrzeć, najlepiej świecąc latarką, okolice odbytu. W nocy lub nad ranem zapłodniona samica owsika kieruje się bowiem w kierunku odbytu i wydostaje się na zewnątrz, aby złożyć jaja. Oczywiście, droga do tego momentu jest dość długa. Najpierw dziecko musiało połknąć inwazyjne jaja, a więc takie, które są zdolne do zarażania. Wędrują one do żołądka, by następnie wykluły się z nich larwy. Potem przemieszczają się w miejsce łączenia jelita cienkiego z grubym, aby tam dojrzewać przez ok. 3 tygodnie. Dopiero po tym czasie zapłodniona samica przedostaje się poza odbyt, żeby złożyć jaja. Jeśli dziecko podrapie się i włoży do buzi rękę z przeniesionymi jajami, może dojść do ponownego zarażenia. polecamy

patyczki do wymazu z odbytu